Voor ik op de veganische toer ging, was ik allang vegetariër.
Nu, na een jaar of derttien veganisch, vind ik vegetariër nu maar een slap afkooksel meer daarvan; ik ben namelijk van mening dat het weinig zin heeft, alleen maar vlees te eten en je anderzijds vol te stouwen met allerlei andere bronnen van dierlijke vetten.
Hoewel ik ook als vegetariër intensief aan sport deed, bleef mijn bodymass toch altijd onaantrekkelijk hoog.
Het was nu wel niet de bedoeling die door veganische leefwijze naar beneden te halen, maar het was wel leuk meegenomen toen ik binnen de drie �* vier maanden van 92-94 kg naar
-78 kg zakte en daar ook bleef.
Veganisme blijkt dus ook meteen ook een wonderdieet om te vermageren...
Maar ik raad het niemand aan die er niet voldoende -om een groot woord te gebruiken- filosofisch voor gemotiveerd is.
Mijn inschatting is, dat dit dieet zeker niet voor de grote massa bedoeld is.
Het is te hard, te frugaal, en is niet of moeilijk vol te houden in de normale sociale omgang.
Update:
In feite is veganisme een overbodige term, voor mij is vegetarisme simpelweg geen dierlijke voeding tot zich nemen. Over de uiterste rand daarvan, namelijk hoe zich de levens - noodzakelijke dosis B12 te verschaffen, daar kan volgens mij wel over gediscussieerd worden.