Het probleem zit veelmeer (dit vooral voor de noordelijke landen van onze planeet) hier:
Volgens de calvinistische principes (jaren 1500) is leven om te werken “het voorbeeld” van de ideale samenleving, de niet werkende schamen zich.
In 1500 leefde de mens in een manuele samenleving, nu 500 jaar later leven we in een geautomatiseerde samenleving.
De Calvinistische doctrine was natuurlijk in het leven geroepen om een primitief tijdelijk maatschappelijk systeem draaiende te houden.
Ons einddoel is een volledig geautomatiseerde economie, hier heeft de mens en zijn totale samenleving zijn hoogste doel bereikt, “zijn einddoel”.
De totale samenleving kan zich volledig wijden aan de essentie van het leven zelf.
Het uitbuiten van mens door mens gehoord hiermede tot het verleden.
Als iedereen in België met een beurtrolsysteem werkt, dan is er misschien 10 uur werk per week noodzakelijk voor of minder, iedereen heeft iets bijgedragen voor de samenleving en er is veel betaalde vrije tijd.
Je kan in één dag tien uur werken of 2 dagen van 5 uren, keuze genoeg.
Niemand kan een ander individu verwijten van luiheid of gebrek aan motivatie of van geen bijdrage te leveren voor de samenleving.
Uiteindelijk was dit het einddoel van een geautomatiseerde economie.
Werken of economie is een tijdelijk middel, een werktuig, het mag geen doel op zich zijn, het is een noodzakelijk middel in de tijdsperiode waarin we nu leven!
Het is: “het einddoel” de volledig geautomatiseerde samenleving die de mens van hard labeur bevrijd, daardoor zelf zijn tijd kan indelen en doen en laten wat hij wil en daardoor echt vrij kan zijn.
Laat ons duidelijk zijn, leven kan uiteraard niet enkel werken zijn, het is vooral “niet” de enige zaligmakende bezigheid.
Ongecoördineerd werken en ongecoördineerde consumptie veroorzaken verloren generaties die de zin van het leven gemist hebben.
Het is zoals de carrière man of vrouw, die wanneer ze in pensioen gaan, in een zwart gat vallen en een jaar later dood zijn omdat ze zichzelf nutteloos en uitgerangeerd vinden.
De werkelijke oorzaak was dat ze niet konden leven zonder werk, ze hadden het niet geleerd om te leven zonder werk, omdat ze uiteraard niets anders kennen, een gebrek aan inzicht in de mogelijkheden die het leven te bieden heeft, meestal door de geconditioneerdheid van het levenslang werken die de stempel op het leven drukt.
|