Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door poekieJ
Tijdens het nuttigen van een portie "spinèzèstoemp" schoot de volgende gedachte -eigenlijk naar aanleiding van een verhaal dat een tafelgenoot vertelde- door mijn hoofd.
Iedereen is ze al wel eens tegengekomen, mensen die "oerdom" lijken te zijn. Soms lijken er daar meer van te zijn dan je lief is. Bijkomend heb je ook nog personen die niet zo snugger zijn, van de normaalste zaken niets af schijnen te weten, mensen die gestudeerd hebben maar geen ei kunnen koken, gewone dommeriken én, last but not least, onverschilligen.
Persoonlijk vind ik iemand die onverschillig is zo mogelijk nog erger dan iemand die dom is (afzwakking, ik wil uiteraard niemand viseren of beledigen). Die laatste kan daar immers niets aan doen.
Nu, om bij mijn stelling te komen; heeft men het recht om mensen die onverschillig of (bewust) onwetend zijn, te 'onderdrukken'? Op welke manier/in welke situatie dan ook?
Specifiek toegespitst op de situatie die mij interesseert:
- Heeft een staat het recht zijn bevolking te onderdrukken als een (overgrote) meerderheid te dom of te onverschillig is om zich daar iets van aan te trekken?
Misschien nog een klein bijvraagje.. kunnen we van repressie of onderdrukking spreken als het volk dat onderdrukt wordt, dit niet als zodanig beschouwd, of deze 'onderdrukking' blijkbaar niet storend (genoeg) vindt?
|
Poekie.
Ik onthoud twee trefwoorden: domheid en onverschilligheid.
Iemand die dom is kan je niets verwijten. Iemand die dom is begrijpt z'n domheden niet. Je kan ze niet overtuigen dat ze dom bezig zijn. Binnen een politieke context is dit ook wel het meest volatiel publiek dat gemakkelijk te bespelen is.
Vreemd, maar wie dom is kent enkel de taal van de repressie om op andere gedachten te komen. Opportunisme is de belangrijkste beweegreden.
Onverschilligheid is van een andere orde. Ook domme mensen kunnen overschillig zijn. Die kans is zelfs groot.
De ergsten zijn de intellectuele onverschilligen. De arroganten. Die zich geen bal aantrekken van hoe het een ander vergaat. Maar die mondig genoeg zijn om zich in repressieve omstandigheden te verdedigen, op de kap van de dommerik die misschien uit domheid zal toegeven dat hij ongelijk heeft.