Als men aanneemt dat de mens een kuddedier is- en dat is hij -, dan is zogezegde onverdraagzaamheid niets anders dan een natuurlijke verdedigingsreflex van een groep tegenover een andere. Het is dan steeds aan de 'bezoekende' persoon of groep om zijn goede bedoelingen aan te tonen. Slaagt hij daar niet in, of wil hij dat niet, dan komt men onmiddellijk in een conflictsituatie waar termen als xenofobie, racisme, intolerantie etc. gebruikt worden voor één en dezelfde natuurlijke reflex.
Die termen dienen dan steeds om de schuld bij de 'bezochte' groep te leggen, m.a.w. om de onbehouwendheid, onwil of agressiviteit van de bezoeker(s) als kwaliteiten te bestempelen of tenminste te vergoelijken.
Het is het oude verhaal van culpabilisatie, dat door alle godsdiensten in alle tijden is gebruikt en nu door links met tanend succes wordt toegepast.
|