Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
Neen, nee; wederzijds voordelig. Onthou dat eens.
|
Egalitarisme:
Het egalitarisme is een gedachte dat een bepaalde vorm van gelijkheid van mensen moet prevaleren.
Die gelijkheid kan verschillende vormen aannemen:
Van politieke gelijkheid, tot sociale gelijkheid en gelijkheid van mogelijkheden.
Dit is dan ook door verschillende ideologieën verschillend ingevuld:
Het sociale égalitarisme:
De sociale definitie van egalitarisme richt zich op economische gelijkheid, waarin vervolgens gelijkheid van kansen wordt nagestreefd.
(eenieder moet evenveel kansen hebben en tot economische voorspoed komen)
Gelijkheid van uitkomst (eenieder moet een gelijke welvaart bezitten), wat men terug kan vinden in bijvoorbeeld het socialisme.
Het BBP wordt rechtsevenredig verdeeld over het aantal inwoners per land.
Het liberale egalitarisme:
De liberale definitie van egalitarisme richt zich op economische ongelijkheid, waarin vervolgens ongelijkheid van kansen wordt nagestreefd.
(eenieder moet niet evenveel kansen hebben en niet tot economische voorspoed komen)
De ongelijkheid van uitkomst (eenieder moet geen gelijke welvaart bezitten), wat men terug kan vinden in bijvoorbeeld het liberalisme.
Het uitbuiten van mens door mens is toegestaan.
Het BBP wordt niet rechtsevenredig verdeeld over het aantal inwoners per land, maar gehoord een bepaalde elite en jetset toe.
Als bedrijven failliet gaan verliezen ze wel hun geld maar hoeven nog altijd niet bij te dragen aan de verliezen, dat zullen de overheden wel weer doen, de samenleving dus.
Inkomensverhouding:
Een inkomensverhouding van maximum 1 op 4 is aanvaardbaar voor iedere burger.
(Europa heeft momenteel een inkomensverhouding van 1 op 3.000, België 1 op 2.000.)
1 op 4 is een aanvaardbaar verschil, door automatisering kan het verschil kleiner worden, wat voor de mensenrechten ideaal is!
Het individu groeit immers naar een steeds omvattender zienswijze waardoor ook z’n medemens wordt gezien als een gelijkwaardig individu en niet als een vijand, slaaf of onderdaan, als deze basiskennis ontbreekt, dan zal de symbiose tussen meerdere individu’s niet gezien worden en is het ieder voor zich, het zogenoemde doorgeschoten individualisme.