Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door de malcontent
Bij elk sociaal overleg dringen de werkgeversorganisaties erop aan om de wet van de automatische indexering aan te passen. Uiteraard zijn de vakbonden en andere sociale partners daar niet mee akkoord en weigeren elke discussie over dit item.
Toch zou er mijns inziens een aanpassing wenselijk zijn. De huidige vorm van automatische indexaanpassing maakt immers de kloof tussen arm en rijk telkenmale groter. Iedere loontrekkende en uitkeringsgerechtigde krijgt immers 2% van zijn loon extra bij elke indexaanpassing. M.a.w. iemand met een laag inkomen, bijvoorbeeld 1.000 euro krijgt er 20 euro bij. Verdien je 3.000 euro dan is dit 60 euro. Dus 1.000 wordt 1.020 en 3.000 wordt 3.060.
Ik dacht dat de automatische indexering er was om de koopkracht te garanderen. We zitten echter in een systeem van vraag en aanbod en als mensen met een ruim(er) inkomen zich financiëel wat meer kunnen veroorloven, dan heeft dat zijn invloed op de marktprijzen, spijtig genoeg ook voor de lagere inkomens.
Wat mij betreft zouden lage inkomens een hogere index (bv 3%) moeten krijgen en dat percentage zou moeten afnemen volgens inkomstenschijven (cfr belastingsschijven). Mogelijks valt zelfs te overwegen om echt hoge inkomsten niet meer te indexeren, zo wordt het verlies van de hogere indexering voor lagere inkomens gecompenseerd. Ook dat is een vorm van solidariteit.
|
Je zou gelijk hebben, maar er zijn (minstens) drie zaken die je tegenspreken.
De eerste is al aangeduid: iemand die met zijn huidige pree een nieuwe auto èn een nieuwe moto kan kopen per vier jaar, wordt verondersteld dit te kunnen blijven doen.
De tweede: de index is niet de enige vorm van loonsverhoging, maar wel een minimum verhoging. Het minimumloon wordt stelselmatig meer verhoogd (wettelijk), dan de levensduurte stijgt.
De derde: de hogere lonen vallen in hogere belastingsschalen. Dit wordt niet gecompenseerd door de index.