Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door BigF
Het was begonnen met een petieterig klein wondje op mijn been, net boven mijn enkel. Echt maar een schrammetje, geen verdere aandacht aan besteed natuurlijk.
Dat was gaan zweren maar niet, zoals verwacht, naar buiten maar naar binnen.
Pijn maar niks te zien langs buiten.
Tot die ontsteking zo groot begon te worden dat mijn voet opzwol en mijn been rood werd.
In't ziekenhuis hebben ze dat dan opengemaakt om de troep eruit te halen maar dan blijf je dus achter met een gapende wond. Twee maanden thuisverpleging en zo van die dingen.
Niet leuk nee.
|
Ik heb in Azië ook ooit een paar maand met een gat op mijn enkel onder mijn knoesel rondgelopen. Rare is dat dat nooit heeft pijn gedaan of geëtterd. Dat jeukte lichtjes van tijd maar het was te verdragen en ik heb er nooit aan gekrabd. Gewoon een blootvlees putje waar ik nooit iets anders aan gedaan heb dan het met de rest van mijn lichaam mee wassen. In het begin verontrustte het me weleens (ik had daar van alle wilde verhalen gehoord van beestjes die je pisstraal opschieten enzo) maar op den duur werd ik het gewoon. Uiteindelijk is het toch dicht gegroeid. Het is wel nog steeds zichtbaar. Het is zelfs nog steeds een putje voel ik nu, alleen met huid over nu
