[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door porpo

Met "heel deze discussie" bedoel ik onze discussie over tegenspraken in jouw zinnen, niet de discussie in het algemeen want zoals je goed kan opmerken, heb ik in het begin een deel van jouw reactie laten vallen om verder te gaan concentreren op paradoxen.

Jouw zin heeft in zich geen waarde of betekenis omdat het een paradox is, maar het heeft VOOR MIJ wel een betekenis, namelijk wanneer ik er een paradox uithaal, en bovendien hoeven we niet altijd te gaan discussiëren over zaken die een betekenis of waarde hebben, het is voldoende als het beschreven kan worden zo heb ik laten zien dat je "onnatuurlijks" (als begrip in het algemeen, en als jouw concept in het bijzonder) bevestigt terwijl je het (in jouw zin) niet erkent, en iets (kennis) daarover ontkent terwijl je het begrip zelf (als het zelf ook onnatuurlijk is) ontkent en daar zijn we ..

Je gebruikt deze draad om mij de les te lezen over zogenaamde tegenspraak of paradoxen in mijn zinnen. Ik heb daar niet om gevraagd en ik ben daar niet van gediend, ik lees jouw zogenaamde analyse niet eens en geef geen inhoudelijk weerwoord. Je bewering dat wij daarover discussiëren is daarom onwaar. Ik heb hiervoor met een citaat duidelijk gemaakt wat ik van jouw bedoelingen denk en hieronder herhaal ik het nog een keer. Je zou daarom moeten begrijpen dat je gedram kinderachtig is of onbeschoft. Hiermee is deze off topic 'discussie' gesloten.

Oorspronkelijk geplaatst door Piero

@porpo
Vanochtend stuitte ik bij het lezen van een werkje van Arturo B. Fallico op een tekst die mij herinnerde aan het verloop van onze 'discussie'. Ik denk dat het je zal interesseren en daarom ben ik zo vriendelijk om het helemaal voor je over te typen.

"We cannot leave this subject without saying a word about another serious misconception plaguing contemporary filosofy. There is a current among certain specialistic enquirers, an almost pathological compulsion to be absolute precise about words. "What do you mean?" seems with these filosophers, the whole of the philosophical dialogue; what is more, the question is not asked with the Socratic intent of defining terms for the purpose of getting on with inquiry on a subject, but simply to kill dialogue by exposing one's oppenent's speech as babbling nonsense. Such compulsion to precision - necessary and laudible in some highly abstract scientific undertakings where language must be stiffened into connotation-less symbol, if not into sign - becomes positively destructive in any quest for insight into concreteness.

The first thing the philosopher confronting concrete realities learns is that the world is never in concordance with the niceties of logic, never neathly packageable into someones particular language. Hundreds of thousands distinguisable sounds and collor-tones remain unnamed in any language; except by arbitrary determinations, it is impossible for any man to say precisely when now is, no notion of physical bodies ever describes exactly where one's head ends and the rest of his body begins and so on. What we should say is not that language should have the same kind of precision that serves its purposes in scientific endeavors, but there are many different kinds of precision, each suited to its own purpose. The poet, the non-analytic philosopher, are not un-precise, they are precise for what they are doing. Any body who objects really is rejecting what the others are doing and nothing else." - Arturo B. Fallico, Art & Existentialism, 1962, p 93.