[De schoofzak]

Ik ga nog eens de moeite doen om te vertellen over dat wereldcongres van hartchirurgen, enkele jaren terug, in Barcelona.

Over passief roken.

Hartchirurgen: geen jongens die je kan bedriegen door wat pep-talk. Wie daar het woord voert over een bepaald item, die wordt gefileerd als hij ook maar één detail één jota uit zijn nek lult.

Een aantal onderzoekers bracht verslag uit over de vaststellingen van percentages hartfalen, die schommelden per land, naargelang dat land een rookverbod had ingevoerd waarmee passief roken erg ingeperkt werd.

Eerste vaststelling: de cijfers in die 'strenge' landen waren sinds de invoering van het verbod dermate spectaculair verbeterd, dat ze het zelf bijna niet geloofden. Maar toch: meerdere landen: zelfde tendens van enorme verbetering.

Tweede vaststelling: kon men die verbetering danken aan andere maatregelen ? Neen! Wat men ook statistisch onderzocht, men vond niks.

Besluit: niemand van de verslaggevers betwistte bijgevolg dat de verbetering te danken was aan de strenge wetgeving; en tegelijk: niemand van de verslaggeving kon fatsoenlijk duiden hoe dat dan wel wetenschappelijk te verklaren was. Maar het feit werd erkend: het kon niet anders zijn, dan dat de strengere reglementering de cijfers bijna ongeloofwaardig verbeterden.