Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Weyland
Ik vind 'ui' het mooiste klinken, al heeft het Middelnederlandse 'ie' voor 'ij' en 'uu' voor 'ui' (toen gecentreerd in het echte Vlaanderen) ook wel iets. 'Ie' voor 'ui' vind ik nogal raar klinken.
|
Het gaat dan ook niet over alle ui's die ie klonken, alleen diegene die uit bepaalde indo-europese tweeklanken evolueerde.
De 'ui' die uit een lange uu, daarvoor lange oe, kwam, werd natuurlijk geen ie.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Weyland
Wat betreft 'rieken' en 'ruiken': ik gebruik 'ruiken' wanneer het 'het waarnemen van geuren' betreft en 'rieken' wanneer het 'het afscheiden van geuren' betreft. Dat is ook iets waar Germaanse talen een potentieel in vertonen. Het Duits heeft ook enorm veel mogelijkheden met werkwoorden (zowel zwak als sterk; of archaïsch/dialectisch en modern).
|
Dat is een later onderscheid, gelijk bij diets en duits.
'in se' zijn rieken en ruiken gewoon 2 verschillende ontwikkelingen (in 2 dialecten) van éénzelfde woord.
Bijv. in het Antw. (en Vlaams?) dialect wordt dit onderscheid niet gemaakt en is het
altijd rieken.
Standaardtalen hebben af en toe de neiging verschillende dialectvormen van éénzelfde woord op te nemen, maar dan een verschillende betekenis toe te kennen.
Behalve rieken/ruiken en lieden/lui in het Nederlands, bijvoorbeeld ook 'cathedra' dat zich in bepaalde Franse dialecten tot 'chaise' ontwikkelde en in andere tot 'chaire'. (stoel)
Het Engels heeft alleen de Normandische 'chaire' overgenomen; het Frans heeft in de hoofdbetekenis 'stoel' echter het dialect met 'chaise' gevolgd, maar uit het ander dialect 'chaire' geplukt en er de formelere betekenissen van 'stoel' aan toegekend (zoals preekstoel, troon, enz)
Maar eigenlijk zijn het gewoon 2 dialectuitspraken van 1 identiek woord.