[Paulus]

Oorspronkelijk geplaatst door Effect

Ik begon te lezen en de eerste stelling was de volgende:



Deze drie alinea's tonen een fundamenteel gebrek aan kennis over de wetenschappelijke methode. 3 flagrante fouten die u maakt:

1) een wetenschappelijke consensus is wel degelijk een consensus tussen wetenschappers. U bent weer woordspelletjes aan het spelen.

Goed. Als dat uw mening is, dan moet u er zeker mee akkoord gaan dat er geen consensus is onder deskundigen. Want men is het er in de wetenschappelijke wereld niet eens over het feit over de gelijkwaardigheid van kwaliteit bij ouders van hetzelfde geslacht.

Dat is niet alleen mijn bewering, maar het staat ook in de links die werden aangebracht door het pro-kamp.

Deze link bijvoorbeeld: http://www.cpa.ca/cpasite/userfiles/...%20%281%29.pdf die werd aangebracht door het pro-kamp als zijnde bewijsmateriaal voor een evenwaardige opvoeding bij homostellen, is een reactie van CPA op een lopend debat. Het is ook niet Amerikaans, maar Canadees. Niet dat dit belangrijk is, maar wie het gelezen heeft, weet het.

De reactie in het debat (reageren in een debat, is wat wij ook doen notabene) bewijst, niet de evenwaardige opvoeding bij homostellen (anders was deze discussie dat misschien ook?!-), maar wel het bestaan van een debat op hoog academisch niveau.

Het bewijst ook andermaal mijn stelling dat men het niet eens is over de gelijkwaardige kwaliteit van opvoeding door homo of hetero ouders. Het verwijst zelfs naar literatuur daaromtrent. Dat bewijst andermaal dat wetenschappers het niet eens zijn onder elkaar.

En d�*t is nu een net wat ik beweer. Men is het niet eens, men is het niet zeker. Laten we daarom geen risico's nemen met kinderen.

Ik heb ook eens nagekeken wie die CPA eigenlijk is, zodat ik kon inschatten met welke autoriteit ze spreekt. Want toegegeven, Canadese Psychologische Vereniging klinkt nogal gewichtig.

Wat blijkt? Anno 2011 bestaat de vereniging niet meer...


Maar eigenlijk moet je niet de hele wereld rondtrekken om ergens een bewijs te vinden. Linkjes uit Canada, Australië, Amerika, klinken misschien als waren zij nogal vooruitstrevend en geloofwaardig, maar dat zijn ze dus duidelijk niet.

In eigen land echter hebben we ook pedagogen. Voor bijvoorbeeld Gaby Stroecken kan het niet eens zijn.

Ze twijfelt niet aan de goeie bedoelingen van bijvoorbeeld holebi-koppels. Maar kinderen hebben voor haar nu eenmaal een (biologische) moeder én vader nodig. Een “tweede vader” kan nooit de rol invullen van de moederfiguur. En dat bijvoorbeeld een lesbienne-koppel de afwezigheid van een vader zou proberen te compenseren door broers, grootvaders of mannelijke peters een belangrijke rol te geven, dat zijn lapmiddelen volgens Stroecken. In de geestelijke ontwikkeling van het jonge kind zijn er twee onmisbare factoren, de vader en de moeder, en je kan zo’n baby nu eenmaal niks wijsmaken...

Al die verwarring in de prille kindertijd leidt bij kinderen van holebi-koppels tot ontwikkelingsstoornissen. Kinderen raken in de war over hun eigen identiteit. En hoe liefdevol de opvoeding ook is die holebi-koppels hun kind geven, dat fundamentele gemis kunnen ze nooit compenseren. Stroecken vreest trouwens dat veel holebi’s niet genoeg met zichzelf en hun eigen identiteit in het reine zijn. Wat als ze van hun kind gaan verwachten dat het al dat gemis gaat compenseren?

Eigenlijk is de bottom line voor Gaby Stroecken: niemand heeft het recht om een kind te krijgen of te adopteren. Het zijn de rechten van de kinderen zelf die absoluut voorop moeten staan. Elk kind heeft recht op een eigen vader en moeder, het recht om door een echte moeder verzorgd en gezoogd te worden, het recht om op te groeien in een normaal gezin.

Gaby Stroecken studeerde criminologie en psychologie en volgde een opleiding tot gericht psychotherapeute. Ze heeft haar eigen praktijk en geeft ook supervisie. Ze publiceerde eerder boeken als: "Het miskende kind in ons zelf" en "De stem van het jonge kind". Ze geeft cursususen aan de KUL en werd door de regering gevraagd als specialiste bij de commissie die zich over homo-adoptie moest buigen. het verslag daarover vindt u hier http://docs.vlaamsparlement.be/docs/...04/g2170-3.pdf

Ze werd ook gevraagd als specialiste ter zake in het programma Nachtwacht op de VRT. Iets wat de holebi maar al te geod weten. kijk maar: http://www.weljongniethetero.be/foru...hp?f=60&t=5851
En dan nu mijn vraag naar jou toe.

Vind jij het verantwoord om risico's te nemen met kinderen zo lang de wetenschap het er niet over eens is dat gelijkslachtige ouders dezelfde kwalitatieve opvoeding kunnen geven als hetero-ouders?

Ik niet!

2) men kan inderdaad een kind niet twee keer opvoeden, maar wanneer men 2000 kinderen, opgevoed door holebis, vergelijkt met 2000 kinderen opgevoed door heteros, dan heeft men gewoon een steekproef waaruit men perfect conclusies kan afleiden. Op deze methode is heel de wetenschap gebaseerd.

Wel, zoals reeds uiten treure toe herhaald is er geen enkele twijfel of homofielen kinderen kunnen opvoeden. Dat hoeft heus niet bewezen te worden, want dat weet iedereen.

We zijn op zoek naar "het best mogelijke" voor adoptabele kinderen en daarover gaat de discussie. Ik weet zeker dat als men als men 2000 kinderen uit kostscholen, Belgische weeshuizen, voorzieningen van Comité van bijzondere jeugdzorg enz... Dat deze kinderen ook niet per definitie emotioneel onderontwikkeld zullen zijn. Daar wordt heus wel op grondig gelet door kinderpsychologen aan dergelijke centra verbonden. Dat is hun werk daar.

Hoe dan ook; dat bewijst hoegenaamd niet dat deze opvangcentra, ondanks de bekwaamheid van hun opvoeders en andere medewerkers, "het best mogelijke" zijn dat we aan aan adoptabel kind kunnen geven. Daarom zal er ook altijd geopteerd worden voor een gezin ipv voor opvoedingscentra. En dat is om de eenvoudig te begrijpen reden, dat niet alleen de bekwaamheid van opvoeders meetelt in het bepalen van wat nu "het best mogelijke" is, maar ook de omstandigheden waarin het kind wordt opgevoed.

Evenmin bewijst het dat homofiele ouders dat "best mogelijke" zouden zijn. Het bewijst alleen maar dat zij bekwaam zijn. Het blijft evident dat een surrogaatgezin het best zo veel als mogelijk lijkt op het natuurlijk en biologisch geven waaruit kinderen voortkomen. Precies om naast de bekwaamheid van de opvoeders ook de beste omstandigheden te hebben. En wanneer we dat allemaal in rekening brengen is dat nog altijd een heterogezin.

3) Men gebruikt inderdaad woorden als "waarschijnlijk" en "schijnen". Dit is omdat eender welke wetenschappelijke proef doorgaans een zekerheid heeft van 95%. Men kan gewoonweg niet hoger gaan. Als echter meerdere proeven een 95% zekerheid geven dan is er .... wetenschappelijke consensus. Zelfs zwaartekracht is "slechts" 95% zeker.

Dat is niet juist. Wetenschappelijk onderzoek is de zorgvuldige, verifieerbare en systematische studie van een bepaalde kwestie volgens conventies zoals deze binnen de wetenschap gelden. Doel kan zijn om bepaalde feiten of principes te ontdekken of te grondvesten. Doel kan ook zijn het toepassen van kennis voor praktische doeleinden. Binnen wetenschappelijk onderzoek worden verschillenden methoden gebruikt, uiteenlopend van literatuurstudie tot het doen van een experiment of het houden van een enquête.

Wetenschappelijk onderzoek onderscheidt zich in een aantal opzichten van andere vormen van onderzoek. Het vindt plaats in speciale instituties, kent een speciale vorm van financiering, gebruikt een specifieke aanpak, heeft een eigen vorm van verslaglegging en hanteert bepaalde normen. De voor wetenschap geldende normen en conventies hebben deels een methodologisch (betrouwbaarheid), deels een ethisch (onbaatzuchtigheid en onafhankelijkheid) en deels een sociaal (controle door de wetenschappelijke gemeenschap) karakter.

Het is dan ook niet juist om te zeggen dat zelfs zwaartekracht maar voor 95% bewezen zou zijn. Dat is niet zo. Dat is veriviceerbaar, meetbaar en proefondervindelijk vast te stellen. Zo zijn de wet van Newton en de wet van Archimedes, weldegelijk wetenschappelijke feiten. Dat staat voor 100% vast.

Als dan blijkt dat het maar voor 95% vast zou staan dat kinderen evengoed bij homofiele ouders kunnen opgevoed worden, dan is dat niet genoeg. Het lijkt veel, maar in werkelijkheid en als uw ongefundeerde cijfers zouden kloppen, spreken we nog altijd over een risico van één op twintig.

Om een vergelijking te maken,...
Wees maar zeker dat wanneer het vast zou staan dat bepaalde mensen één kans op twintig zouden hebben om bijvoorbeeld de lotto te winnen, er heel wat meer zou gespeeld worden door die mensen. Precies omwille van de grootte van de kans.

Om maar te zeggen dat een onnodig risico van één op twintig voor mij te veel is. Zeker omdat het ook zonder risico's kan.

Conclusie: u kent nougabollen over hoe wetenschap werkt. De rest heb ik geklasseerd als tl;dr. Gelieve u vanaf nu te onthouden van wetenschappelijke uitspraken, u weet er gewoonweg niets van. U maakt zich enkel belachelijk.

Jammer dat uw conclussie zich weer richt tot mijn persoon ipv tot de inhoud van het debat. Het kleurt alleen maar uw subjectiviteit tegenover meningen, naar gelang de persoon van wie ze komt. Deze discussie gaat echt niet over mij, maar over de pro en contra van adoptie door homostellen.

Paulus.