De realiteit van de kennis van het Frans
Neem nu een onderwijzer.
Hij/zij wordt klaargestoomd om Frans te kunnen onderwijzen aan kindjes van 11 en 12 jaar.
Maar hij komt toevallig terecht in de kleinere klasjes.
Na 10 of 15 jaar heeft hij/zij al die jaren geen bakkes Frans meer gesproken, tenzij op de camping in de Ardennen ("ma femme et moi, et deux enfants, une caravane ...")
Wat hij/zij nog kan, is heel menselijk: niks meer. Of zijt ge het Frans van vader Marchal vergeten ?
Idem dito, maar nog wat erger, voor de regent wiskunde, scheikunde ...
Idem dito voor je verzekeringsmakelaar, je bankbediende, je winkelier (van kassierster tot Delhaize-eigenaar), je garagist, je kinesist, je architect, de ingenieur ... bijna zelfs je arts (maar die heeft zijn Latijnse drill nog in zijn genen).
Slechts de mensen die naar de hoofdstad pendelen, èn die er in een tweetalige bureau terecht komen, onderhouden hun Frans.
En het is niet anders aan de andere kant van de toekomstige staatsgrens.
Ben jij een uitzondering ?
__________________
Vlaanderen is niet van iedereen. Vlaanderen is enkel van hen die een inspanning doen om ertoe te behoren.
De grendel-grondwet moet wijken om eindelijk de broodnodige veranderingen te kunnen doorvoeren. Nadien kan de grondwet herstemd worden. Dat is nog gebeurd.
Ik heb de partij gesticht op drie lijnen: Vlaams en Europees, vrij en verantwoordelijk, en sterk en sociaal. Vandaag is dat de grondstroom in Vlaanderen. Geert Bourgeois (N-VA)
|