Aan de ingang van elk stembureau hing op 13 juni een officiële kandidatenlijst uit. Binnenlandse zaken had keurig van alle kandidaten naam en beroep genoteerd, en in officiële kolommen afgedrukt.
Sommige kandidaten verdienen blijkbaar hun brood als accountant, bediende of informaticus. Anderen studeren nog, of verklaren werkloos te zijn. Daar is niks mis mee. Werk vinden is in deze harde tijden immers helemaal niet evident.
Eén man, Bruno Yammine, verdient zijn brood als historicus. Althans, dat is wat hij de kiezers poogt wijs te maken. Want Bruno werkt niet aan één of andere geschiedenisfaculteit. Hij is werkzoekend.
Zoals gezegd, daar is niets mis mee. Behalve als je voor de verkiezingen naar de rechtbank stapt, en daar onder je naam een beroep laat noteren dat je nooit hebt uitgeoefend. Dan is dat gewoon valsheid in geschrifte.
