Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
Het is waar dat sommigen - die zichzelf libertariër noemen - fan zijn van sommige of al van die figuren. Maar ik ben nu toch redelijk bekend met de 'libertarische' scene in het Nederlandstalige deel van Europa en de Amerikaanse scene (waar ik toch een groot deel van ken). Mannen die fan zijn van een van die personen zijn de grote uitzondering. (Hoogstens mensen die zeggen dat Reagan en Tatcher retorisch in orde waren; en er zijn inderdaad leuke you tube filmpjes.)
Enfin; ik denk dat uwen statistischen 'n' wat te klein is om accuraat te zijn. De mijne is, denk ik, een pak groter dan de uwe.
|
Wie zei hier dat libertarisme een academische hobby was? Dat geldt voor uw statistische populatie, vrees ik.
De enige politiek relevante libertariërs zitten bij liberale partijen. En wat doen ze daar? De staat afschaffen? Nee, eten uit de ruif van de staat en graaien zoals alle andere burgerlijke partijen.
Citaat:
|
Neoliberale maatregelen kunnen al wat op meer (al dan niet oogluikende) goedkeuring rekenen. Echter; wat gij (neo)liberaal noemt, is daarom nog niet wat libertariërs (neo)liberaal zouden noemen.
|
De (neo)liberaal is een libertariër die beseft dat het kapitalisme een staat nodig heeft en zich daarmee verzoend heeft.
Citaat:
|
Ik denk dat als jij 10 maatregelen (die effectief zijn uitgevoerd ergens in de westerse wereld) zou geven die jij neoliberaal noemt, dat er hoogstens 5 zijn die ik (al dan niet met reserveringen) zou goedkeuren. En dat er zeker enkelen tussen zijn die geen enkele steun genieten van de libertarische kringen.
|
Ik geef Ron Paul ook gelijk als hij gelijk heeft. Bijvoorbeeld over het buitenlandse beleid van Bush en Obama. Maar libertarisme op zich is een utopie die mij niets zegt.
Een utopie moet beoordeeld worden op wat ze teweegbrengt en kan teweegbrengen. Vanuit een nationaal-revolutionaire optiek is dat voor Ron Paul: kritiek op het Amerikaanse imperialisme, de plutocratie (Federal Reserve System) en - het resultaat ervan - de Amerikaanse staatsschuld.
Voor u (correctie: de meeste zelfverklaarde libertariërs
) lijkt de hele kwestie enkel over centen en percenten te gaan.
Citaat:
|
Verder; er is wel een duidelijke grens tussen neoliberalisme en libertarisme: niemand ter wereld noemt zich neoliberaal. Niemand is neoliberaal, behalve in de ogen van mensen die dat gebruiken om het huidige status quo te bekritiseren. Dus; als ge die stelling wilt hard maken, ga je die maar concreet moeten maken.
|
Nee, de neoliberalen noemen het liever "Oostenrijkse school" of "Chicago-school". Ik noem gewoon een kat een kat en een Jood een Jood.
Citaat:
|
Het zou mij verbazen als je de publicaties van Cato-Freeman-Reason zou lezen om te 'weten' welke beleidsvoorstellen de georganiseerde libertarische gemeenschap zou doen en welke steun de zogenaamde 'neoliberale' maatregelen zouden krijgen waarvan jij denkt dat die gesteund worden door de georganiseerde libertarische gemeenschap.
|
De libertariërs willen, net zoals de anarchisten, onmiddellijk van A naar C gaan (of eender welke letter, behalve B). Dat is althans de theorie, want in de praktijk komt die B bijna altijd neer op steun aan neoliberale beleidsmaatregelen, waarvan de liberalisering van het kapitaalverkeer door Reagan en Thatcher de eerste was.
Het enige verschil met de anarchisten is dat jullie anarchie mét kapitalisme willen. Maar noch de libertariërs noch de anarchisten kunnen zeggen hoe ze hun kwantumsprong naar stateloosheid willen maken.
Daarom verdoen de enen hun tijd met subversief gepruts, drugs en vandalisme; de anderen, die iets meer realiteitszin hebben, met neoliberalisme (op de bank, de beurs of in het parlement, zeg maar de heilige Drievuldigheid van de demo-liberale staat).
De distributisten en de social crediters hadden, afgezien van hun leuke ideeën, hetzelfde probleem als de anarchisten: Welke instelling moet voor de evenwichtige verdeling (en de bescherming) van de eigendom zorgen? Welke instelling moet iedereen een basisinkomen geven? Welke instelling moet de gelduitgifte verzorgen? Enz.
Citaat:
|
En de staatsschuld is heel eenvoudig: default.
|
Het beste voorbeeld van zo'n kwantumsprong. Ik verkies Hitler.