Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door respublica
Integendeel, het blijkt net doorheen de geschiedenis dat talen steeds belangrijker worden in het dagelijkse leven van de mensen, en al helemaal in de vorming van nationale identiteiten. Vroeger had je overal het plaatselijk dialect en daarnaast de Europese standaardtaal, het Latijn (later Frans). Het negentiende-eeuwse België zette dit principe voort. In de twintigste eeuw is het belang van dialecten verminderd en vermeerderde het belang van nationale standaardtalen (iets waar Frankrijk jaren verder mee stond dan Nederland en zeker dan Vlaanderen). Ondertussen neemt in Vlaanderen de kennis van het Frans enkel maar af, omdat Engels de nieuwe lingua franca geworden is. Het Nederlands wordt in Franstalig België beter gekend dan vroeger, maar er zal volgens mij nooit voldoende wederzijdse kennis zijn van de landstalen om een echte Belgische samen-leving te doen ontstaan. Integendeel we gaan echt niet ophouden met uit elkaar te groeien, ook net omdat Europa steeds meer één wordt. Laat ons dan maar goede Europese buren zijn, in één staat levend of niet, want één volk zullen we nooit worden, en dat hoeft ook niet.
|
De Franse taal heeft niets met mijn taal te maken. Waarom u dat er nu bijsleurt, is me een raadsel. Wat ik echter wel weet, is dat de Walen bezig zijn aan een inhaalmaneuver. En dat , als de Vlamingen niet oppassen, de tweetalige jobs in de toekomst de Walen zullen toevallen.