Oorspronkelijk geplaatst door Salvadorii
Brussel is historisch een Vlaamse stad, die volledig in Vlaanderen ligt en waar er onder de autochtonen een significante minderheid Vlaming is. Bovendien is het geen volwaardig gewest, net zoals Washington, DC of Canberra, ACT geen volwaardige gewesten zijn, en dus geen zelfbeschikkingsrecht heeft. Als stad heeft het dat recht sowieso niet (daarom dat we een mega-Brabant ten alle kosten moeten vermijden).
Nu ik pleit persoonlijk niet voor een gedwongen inlijving van Brussel - ze zullen gauw genoeg merken dat Wallonie hen niet kan en ook niet wil onderhouden - in tegendeel - en dat een aansluiting bij Frankrijk een serieuze demotie zowel qua status als qua internationale instellingen zal inhouden. Europa zal ook niet ter redding komen hoor - die hebben andere zaken aan hun hoofd, hebben er geen geld voor over en er zijn verschillende landen die de splitsing van Belgie niet zullen willen bevorderen en/of huiveren van het gedachte van een soort EU-Vaticaanstad. Op dat moment zal een 'grand bargain' tussen Vlaanderen en Brussel waarin Vlaanderen financieel bijspringt in ruil voor inspraak in Brussel en respect voor de rechten van de Vlamingen in die stad zeer interessant blijken. Het is gewoon dom om iemand te dwingen om iets te doen wat ze onvermijdelijk zelf zullen willen doen.
Maar als men zich enkel zou baseren op de heersende internationale normen rond zulke kwesties, dan heeft Vlaanderen meer aanspraak op Brussel dan de het BHG, WG of CF/Wallobrux. En wie denkt dat men, surtout in Europa (laatstaan hartje-van), lichtjes omspringt met die normen moet maar een kijkje nemen naar Kosovo. Dat land, zoals nu het geval is, was een autonome regio van Servie - integenstelling tot Kossovo een volwaardige deelstaat van de Jugoslavische federatie. Toen Slovenie en dan Croatie en later ook Bosnie en Macedonie één voor één onafhankelijk werden en erkend werden door de meeste landen, en diezelfde landen ook erkenden dat het aan Montenegro zelf lag of het al dan niet verder zou gaan in federatie met Servie,
[Griekenland erkent Macedonie niet omdat ze vinden dat Alexander de Grote een Griek was, en dus dat zij patent hebben op 'Macedonie' - Spanje erkent Kosovo niet omdat ze als de dood zijn voor Baskische en Catalaanse onafhankelijkheid - als puntje bij paaltje komt kiest een land in het eigen belang en misschien hoort dat zelfs zo, maar het tijdperk van enge belangen en historische grieven ebt weg, het is te duur geworden in een wereld waar iedereen 'connected' is niet enkel via het net maar ook door de prijzen die ze betalen voor brood of olie of koffie.]
... was er geen land te vinden voor de erkenning voor diezelfde beslissingsrecht voor de Kossovaren, of de veel minder besproken Vojvodinaren (Vojvodina was net als Kossovo een semi-autonome regio van Servie, met een significante Hongaarse aanwezigheid ipv een Albanese). Waarom? Omdat enkel volwaardige federale deelstaten over zelfbeschikkingsrecht beschikken (lol). Een deelgebied die zelfs overweegend uit een andere/aparte ethnische/culturele/religieuze groep bestaat heeft geen zelfbeschikkingsrecht als die deelgebieden niet politiek tot de eerste rang behoren. Zelfs toen de lijken (ook en vooral van burgers) zich eerst weken en dan maanden begonnen op te stapelen in Kossovo was men verre van enthousiast over een interventie, laat staan een onafhankelijk Kossovo. Maar als men eerst maanden lang burgers uitmoordt, en dan de helft van de bevolking op de vlucht doet slaan door genocidale tactieken zoals arbitraire executie, massamoord, systematische verkrachtingen etc etc, dan veranderen de regels wel, en dat is toch niet minder dan normaal denk is dan als een mens die toch geciviliseerd wilt/poogt/probeert te zijn.
En terwijl de theoretici in hun ivoren torens en de armchair quarterbacks tal van zeer valide intellectuele argumenten kan presenteren zijn er twee real-politik kaarten die ze allemaal overtroeven:
Ten eerste: Men moet ergens een grens trekken, zoniet zijn er geen grenzen en zal misschien chaos maar toch zeker onzekerheid woekeren, twee dingen dingen die meestal een hoge prijs hebben qua levens maar nog meer qua leed en verdriet. Elke districtleider of burgemeester een hoop op een eigen staat laten koesteren lijkt me zeer nefast. Bovendien zou het leiden tot anti-democratische middeleeuwse toestanden waar men betaald om gebieden te annexeren.
Ten tweede: Als men elke centimeter grond in vraag stelt - daar komt onvermijdelijk oorlog van. De grenzen die er zijn zijn niet perfect, maar ze zijn beter dan wat er tussen 1914 en 1945 in de wereld plaatsvond, of de coloniale oorlogen van beztting die ze precedeerde en voorschaduwde maar ze ook voorbereidden. We vechten niet meer om grond te veroveren - dat is gewoon te belachelijk, een verspilling van bloed, zweet en tranen, zelfs als men zwijgt over de welleenswaar tweederangs consequenties op economische vlak. Nee, slechte grenzen worden aangepakt met autonomie en een aangepaste beleid per regio - maar laat dat net nu twee dingen zijn die de franstaligen zodanig terroriseert dat ze het openlijk hebben over loopgraven en en een soort Romeins-geinspireerde inspraak in de interne aangelegenheden van de barbaren net over de grens.
Wat franstaligen en Belgicisten blijkbaar vooral niet begrijpen is dat hoewel de Vlaming Belgie niet wilt zien verdwijnen hij het ook dringend aan een 'overhaul' acht - en als de enige andere keuze een Belgie die weigert structureel te hervormen blijkt te zijn,
[zie ook de 'voorlopige taks' op 'superrijken' die zo goed als niks zal opleveren (men betaalt gewoon een reeks advocaten en experten tot men ergens tegen de nul-komma-zoveel-procent of zo op een rendementsmuur botst... ) of anders zelfstandigen (die over een periode van veertig jaar of zo enkele honderden duizenden euros bij elkaar geraapt hebben, vaak als koppel, om hun oude dag te betalen, die tegenwoordig 30 jaar en meer kan duren en die aanzienlijke zorg/medische zorg-rekeningen kan inhouden) in hun kloten zal treffen. En nadat men merkt of gedwongen wordt om te merken dat die taks zo goed als niets oplevert, bedrijven wegjaagt of kapot maakt en vooral de middenstand 'knee-capped' zal het wel afgeschaft worden. En dan zullen de structurele hervormingen nog altijd nodig zijn, maar we zullen ondertussen nog eens zo veel jaren dieper in de shit zitten. Een zilverfonds II quoi - een valium met een dikke kater...]
... zal men zich noodgedwongen terugplooien op een onafhankelijk Vlaanderen. Pensioenen, democratie, welvaart, een toekomst; het zijn dingen die mensen apprecieren, dingen waar ze wel wat voor over hebben. Het Belgie van nu, het Belgie van de notas EDR en VDL, en ook van de 'compromis Beke', ze zullen nooit de Vlaming bekoren omdat ze geen één van die vier zaken veilig stelt, of zelfs in de juiste richting doet evolueren. Een land met de hoogste belastingen gaat ze nog eens verhogen, ze gaat de pensioenen niet financieel veilig stellen, hoewel de pensioenen in Belgie veel te laag en desondanks een tijdbom zijn (je hebt er een Belgische compromis voor nodig - wie ook zei 'to err is human, but only a computer can really screw up' heeft nooit twee Belgicysten zien onderhandelen...), de franstalige overrepresentatie blijft, en wordt zelfs uitgebreid net als hun ondemocratische vetos en één-richtingsinspraak in Vlaanderen. Ook wat controle en responsabilsering betreft willen de franstaligen niets aanvaarden - Vlaanderen moet onvoorwaardelijk zijn geld in Waalse en Brusselse putten smijten - putten die ondertussen vooral bestaan om de politieke machines in franstalig Belgie te voeden. Het gaat hier om dezelfde soort insidieuze corruptie die Afrika doet lijden. Zowel het noorden als zuiden ziet af van een welvaartsvernietigingsmachine op dergelijke schaal. Maar bon, het is de franstalige politici hun job om niet te begrijpen wat ik hier vertel, dus ik vrees dat ze daar ook zullen in slagen... maar een PS-Belgie heeft geen toekomst, noch politirk noch economische, en de meeste Vlamingen beseffen dat ondertussen...
|