Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje
1. Efficiëntie.
Het motto "wat we zelf doen, doen we beter" is natuurlijk lang niet altijd waar, en sommige dingen zoals sociale zekerheid werken beter als ze op een grotere schaal gebeuren, maar dat weegt naar mijn mening niet op tegen de constante politieke blokkering die de noord-zuid tegenstellingen in België opleveren.
2. Culturele gemoedsrust.
In een tijd van immigratie is het onzinnig om te spreken van culturele eenheid, maar zonder het spook van de verfransing kan Vlaanderen wat geruster ademen zonder altijd te verkrampen als taal ter sprake komt. Er zijn natuurlijk nog veel andere minderheden die geen Nederlands spreken, maar het verschil is dat je bij een Franstalige tegen de taalgrens eindeloos kan discussiëren over territorialiteit tegen personaliteit en dergelijke principes, terwijl het voor een Arabisch spreker in Antwerpen of Gent duidelijk is dat ze nergens gaan komen als ze geen Nederlands leren. Wat niet wil zeggen dat ze hun eigen taal en cultuur moeten verleren, maar het is geen cultuur die de Vlaamse cultuur gaat verdringen zoals in Brussel, maar eerder een cultuur die zich gaat vermengen.
Een groot deel van de communautaire problemen in België wordt veroorzaakt door Vlaanderen dat een duidelijke lijn wil trekken inzake van "hier spreekt men Nederlands". Waarom niet in een eigen land deze zaken verankeren, zodat ze niet constant ter discussie staan en mensen er niet meer zo geprikkeld op reageren?
3. Beleid dat goed aansluit bij de wensen van de bevolking en meer politieke variatie.
Je hebt altijd een (centrum-)linkse meerderheid in Wallonië en een (centrum-)rechtse meerderheid in Vlaanderen. Zo kan je geen uitgesproken links of rechts beleid voeren en krijg je altijd een centrumbeleid dat vaak sterke maatregelen van links of rechts in de weg staat. Het wegvallen van die eeuwige linkse partijen vanuit Wallonië zal voor Vlaanderen aanvankelijk een rechtser beleid betekenen, maar dat zal ook beteken dat de mensen rechts sneller beu zullen worden en meer links gaan stemmen. Zo krijg je meer politieke variatie, met afwisselend linkse en rechtse partijen en krijg je een meer gebalanceerd beleid. (wel altijd forse maatregelen van 1 strekking, maar af en toe krijgt de andere strekking de kans om forse maatregelen te nemen)
4. Een sterker blok naar buiten gericht.
In plaats van een minister-president van Vlaanderen die naar Zuid-Afrika gaat, een land waar Wallonië weinig aan heeft, maar waar Antwerpen zijn diamanten haalt, kan Vlaanderen een minister van Buitenlandse zaken sturen, of een premier/president. Bij maatregelen opgelegd door de EU of eurozone, kan Vlaanderen die zelf meteen implementeren, zonder eerst te moeten overleggen via het federale niveau.
Ik geloof dat een open, verdraagzaam, onafhankelijk Vlaanderen mogelijk is, met goede relaties met zijn buren, een sterke economie en een goede reputatie naar het buitenland toe. Vlaams-nationalisme is veel te lang een speelterrein van populisten en extreem-rechts geweest, en wordt veel te veel gebruikt als verdedigingsmiddel tegen culturele of economische bedreigingen in plaats van een constructief project met een grondige toekomstvisie. Vlaams-nationalisme mag geen vlucht zijn, het moet een stap vooruit zijn, een ideaal om een sterk land op te bouwen waar het goed leven is. Het mag niet geïnspireerd zijn door een francofobie, maar moet tot stand komen met respect voor en in samenwerking met de Franstaligen, en we moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat een Onafhankelijk Vlaanderen niet de instorting van Wallonië betekent.
|