[Albrecht]

Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje

1. Efficiëntie.
Het motto "wat we zelf doen, doen we beter" is natuurlijk lang niet altijd waar, en sommige dingen zoals sociale zekerheid werken beter als ze op een grotere schaal gebeuren, maar dat weegt naar mijn mening niet op tegen de constante politieke blokkering die de noord-zuid tegenstellingen in België opleveren.

Het probleem ligt niet per se bij de twee entiteiten Vlaanderen en Wallonië, maar eerder bij de politici (ook de Vlaamse!). Bij onafhankelijkheid zitten wij nog altijd met een hele hoop slechte politici.

2. Culturele gemoedsrust.
In een tijd van immigratie is het onzinnig om te spreken van culturele eenheid, maar zonder het spook van de verfransing kan Vlaanderen wat geruster ademen zonder altijd te verkrampen als taal ter sprake komt. Er zijn natuurlijk nog veel andere minderheden die geen Nederlands spreken, maar het verschil is dat je bij een Franstalige tegen de taalgrens eindeloos kan discussiëren over territorialiteit tegen personaliteit en dergelijke principes, terwijl het voor een Arabisch spreker in Antwerpen of Gent duidelijk is dat ze nergens gaan komen als ze geen Nederlands leren. Wat niet wil zeggen dat ze hun eigen taal en cultuur moeten verleren, maar het is geen cultuur die de Vlaamse cultuur gaat verdringen zoals in Brussel, maar eerder een cultuur die zich gaat vermengen.
Een groot deel van de communautaire problemen in België wordt veroorzaakt door Vlaanderen dat een duidelijke lijn wil trekken inzake van "hier spreekt men Nederlands". Waarom niet in een eigen land deze zaken verankeren, zodat ze niet constant ter discussie staan en mensen er niet meer zo geprikkeld op reageren?

Het spook van de verfransing heeft nochtans Wallonië als grootste slachtoffer...

3. Beleid dat goed aansluit bij de wensen van de bevolking en meer politieke variatie.
Je hebt altijd een (centrum-)linkse meerderheid in Wallonië en een (centrum-)rechtse meerderheid in Vlaanderen. Zo kan je geen uitgesproken links of rechts beleid voeren en krijg je altijd een centrumbeleid dat vaak sterke maatregelen van links of rechts in de weg staat. Het wegvallen van die eeuwige linkse partijen vanuit Wallonië zal voor Vlaanderen aanvankelijk een rechtser beleid betekenen, maar dat zal ook beteken dat de mensen rechts sneller beu zullen worden en meer links gaan stemmen. Zo krijg je meer politieke variatie, met afwisselend linkse en rechtse partijen en krijg je een meer gebalanceerd beleid. (wel altijd forse maatregelen van 1 strekking, maar af en toe krijgt de andere strekking de kans om forse maatregelen te nemen)

Betwijfel ik.

Het enige echte beleid en meerderheid dat België de laatste tijd heeft gehad, is die van het status quo. N-VA is weer eens iets helemaal anders. Bij een onafhankelijk Vlaanderen zie ik twee mogelijkheden: N-VA krijgt de macht, en het wordt hier een kapitalistisch hellegat, of de stemverdeling wordt terug normaler, en het status quo blijft. Geen van beiden zijn wenselijk, vind ik.

5. België heeft een onoplosbaar nationaliteitenvraagstuk:
er bestaat geen Belgisch volk! De twee belangrijkste volkeren binnen deze staat spreken niet alleen een andere taal, maar behoren ook tot verschillende culturen en hebben bovendien helemaal niet gekozen om met elkaar samen te leven.

Uit eigen ondervinding zijn er niet slechts twee volken. In Vlaanderen zijn er de Vlamingen (uit "de Vlaanders"), de Limburgers, en de Brabanders (die wat verdeelder zijn en eerder aan steden of streken aanhangen, maar er is wel een onderhuidse samenhang). Hoe het in Wallonië zit, dat weet ik niet.

De drie grote groepen in het Nederlandstalig taalgebied verschillen sterk, maar dat zorgt toch niet voor problemen? En gemeenschappelijke taal hoeft niet per se een samenhangende factor te zijn. Kijk maar naar de geschiedenis van het huidige Nederland. Limburg was zowat de vergeten provincie...

6. België is gebaseerd op een onhoudbaar principe
, namelijk de ontkenning van het feit dat het Vlaamse volksdeel in de meerderheid is en dat het Nederlands dus minstens even belangrijk is als het Frans.

Dat is volledig de schuld van het opsplitsen in twee deelstaten. Die autonomie wordt nochtans vaak toegejuicht door Flaminganten.

7. Door de Belgische constructie wordt de Vlaamse meerderheid in een minderheidsrol gedwongen
en heeft ze een harde strijd moeten leveren om haar taal als tweede officiële taal erkend te krijgen.

Ut supra - de meerderheid is opgegeven voor meer "autonomie".

8. Zolang België bestaat zal Vlaanderen moeten blijven vechten tegen verfransing
, aangezien de Franstaligen uitgaan van de superioriteit van hun eigen taal en cultuur en geen enkel respect tonen voor Vlaanderens taal en cultuur. Ze overtreden dan ook met genoegen elke taalwet in dit land.

Vergeet de Waalse strijd tegen verfransing niet...

9. Hoe langer België bestaat, hoe sterker Brussel zal worden losgeweekt uit Vlaanderen.

De Vlaamse hoofdstad wordt hoe langer hoe meer ééntalig Frans, waardoor het steeds moeilijker zal worden om er aanspraak op te maken, en dat terwijl Brussel levensnoodzakelijk is voor Vlaanderen. Verfransing dreigt ook voor de rand rond Brussel en andere Vlaams-Brabantse gemeenten.

Verfransing kan tegengegaan worden met behoud van het Belgisch grondgebied, maar met hereniging bij Nederland en Luxemburg zal ik nog beter gaan.

10. De 'wafelijzerpolitiek'
(Als Vlaanderen iets krijgt, moet Wallonië voor hetzelfde bedrag iets krijgen, ongeacht of het iets nodig heeft of niet) heeft België met een astronomische staatsschuld opgezadeld. Deze politiek wordt nog steeds (in gematigde vorm) toegepast omdat Wallonië de kleingeestigheid en de hefbomen in huis heeft om Vlaanderen te chanteren en af te persen.

Zoals hierboven, allemaal schuld van de "autonomie".