Oorspronkelijk geplaatst door Marxmannetje
1. Efficiëntie.
Het motto "wat we zelf doen, doen we beter" is natuurlijk lang niet altijd waar, en sommige dingen zoals sociale zekerheid werken beter als ze op een grotere schaal gebeuren, maar dat weegt naar mijn mening niet op tegen de constante politieke blokkering die de noord-zuid tegenstellingen in België opleveren.
2. Culturele gemoedsrust.
In een tijd van immigratie is het onzinnig om te spreken van culturele eenheid, maar zonder het spook van de verfransing kan Vlaanderen wat geruster ademen zonder altijd te verkrampen als taal ter sprake komt. Er zijn natuurlijk nog veel andere minderheden die geen Nederlands spreken, maar het verschil is dat je bij een Franstalige tegen de taalgrens eindeloos kan discussiëren over territorialiteit tegen personaliteit en dergelijke principes, terwijl het voor een Arabisch spreker in Antwerpen of Gent duidelijk is dat ze nergens gaan komen als ze geen Nederlands leren. Wat niet wil zeggen dat ze hun eigen taal en cultuur moeten verleren, maar het is geen cultuur die de Vlaamse cultuur gaat verdringen zoals in Brussel, maar eerder een cultuur die zich gaat vermengen.
Een groot deel van de communautaire problemen in België wordt veroorzaakt door Vlaanderen dat een duidelijke lijn wil trekken inzake van "hier spreekt men Nederlands". Waarom niet in een eigen land deze zaken verankeren, zodat ze niet constant ter discussie staan en mensen er niet meer zo geprikkeld op reageren?
3. Beleid dat goed aansluit bij de wensen van de bevolking en meer politieke variatie.
Je hebt altijd een (centrum-)linkse meerderheid in Wallonië en een (centrum-)rechtse meerderheid in Vlaanderen. Zo kan je geen uitgesproken links of rechts beleid voeren en krijg je altijd een centrumbeleid dat vaak sterke maatregelen van links of rechts in de weg staat. Het wegvallen van die eeuwige linkse partijen vanuit Wallonië zal voor Vlaanderen aanvankelijk een rechtser beleid betekenen, maar dat zal ook beteken dat de mensen rechts sneller beu zullen worden en meer links gaan stemmen. Zo krijg je meer politieke variatie, met afwisselend linkse en rechtse partijen en krijg je een meer gebalanceerd beleid. (wel altijd forse maatregelen van 1 strekking, maar af en toe krijgt de andere strekking de kans om forse maatregelen te nemen)
4. Een sterker blok naar buiten gericht.
In plaats van een minister-president van Vlaanderen die naar Zuid-Afrika gaat, een land waar Wallonië weinig aan heeft, maar waar Antwerpen zijn diamanten haalt, kan Vlaanderen een minister van Buitenlandse zaken sturen, of een premier/president. Bij maatregelen opgelegd door de EU of eurozone, kan Vlaanderen die zelf meteen implementeren, zonder eerst te moeten overleggen via het federale niveau.
5. België heeft een onoplosbaar nationaliteitenvraagstuk:
Er bestaat geen Belgisch volk! De twee belangrijkste volkeren binnen deze staat spreken niet alleen een andere taal, maar behoren ook tot verschillende culturen en hebben bovendien helemaal niet gekozen om met elkaar samen te leven.
6. België is gebaseerd op een onhoudbaar principe
Namelijk de ontkenning van het feit dat het Vlaamse volksdeel in de meerderheid is en dat het Nederlands dus minstens even belangrijk is als het Frans.
7. Door de Belgische constructie wordt de Vlaamse meerderheid in een minderheidsrol gedwongen
En heeft ze een harde strijd moeten leveren om haar taal als tweede officiële taal erkend te krijgen.
8. Zolang België bestaat zal Vlaanderen moeten blijven vechten tegen verfransing
Aangezien de Franstaligen uitgaan van de superioriteit van hun eigen taal en cultuur en geen enkel respect tonen voor Vlaanderens taal en cultuur. Ze overtreden dan ook met genoegen elke taalwet in dit land.
9. Hoe langer België bestaat, hoe sterker Brussel zal worden losgeweekt uit Vlaanderen.
De Vlaamse hoofdstad wordt hoe langer hoe meer ééntalig Frans, waardoor het steeds moeilijker zal worden om er aanspraak op te maken, en dat terwijl Brussel levensnoodzakelijk is voor Vlaanderen. Verfransing dreigt ook voor de rand rond Brussel en andere Vlaams-Brabantse gemeenten.
10. De 'wafelijzerpolitiek'
(Als Vlaanderen iets krijgt, moet Wallonië voor hetzelfde bedrag iets krijgen, ongeacht of het iets nodig heeft of niet) heeft België met een astronomische staatsschuld opgezadeld. Deze politiek wordt nog steeds (in gematigde vorm) toegepast omdat Wallonië de kleingeestigheid en de hefbomen in huis heeft om Vlaanderen te chanteren en af te persen.
11. Vlaanderen en Wallonië zitten structureel anders in elkaar
En hebben dus allebei behoefte aan een eigen beleid. Het federale niveau verhindert dit en creëert op die manier niets dan problemen.
12. Vlamingen en Walen hebben over zowat elk onderwerp tegenstrijdige meningen
Omdat ze totaal verschillende zienswijzen en belangen hebben. Wallonië vult bovendien bepaalde begrippen anders in dan Vlaanderen, zodat er geen afspraken mee te maken zijn. Zo beschouwt het de taalgrens als bediscussieerbaar en op elk moment hertekenbaar.
13. Doordat Vlaanderen
Ondanks zijn economisch en bevolkingsoverwicht, slechts 50% van de zetels in handen heeft, kan elke belangrijke beslissing door Wallonië worden geblokkeerd.
14. Communautaire vrede is slechts een illusie.
Vlaanderen en Wallonië liggen voortdurend met elkaar in ruzie. Zolang België bestaat, zal er geen communautaire vrede zijn. De karakters 'botsen' gewoon, geen staatshervorming die daar wat aan kan veranderen.
15. De inefficiëntie van het Belgische systeem
Slorpt veel geld, tijd en energie op die veel beter op een andere manier zouden worden gebruikt.
16. Door de onvolledigheid van de staatshervorming
Is slechts een deel van de bevoegdheden over Vlaanderen in Vlaamse handen, terwijl een ander deel zich nog op het federale niveau bevindt. Dit leidt vaak tot ronduit belachelijke of ergerlijke situaties.
17. Wallonië probeert het maximale profijt te halen uit het Belgische 'solidariteitsprincipe'.
Er bestaat een enorme en onophoudelijke geldstroom van Vlaanderen naar Wallonië, miljarden die voornamelijk via de sociale zekerheid worden versluisd. Over dit onderwerp wordt uiteraard angstvallig gezwegen.
18. De grootte van die geldstroom kan niet objectief worden verantwoord.
Bovendien staat er niets tegenover, zelfs geen minimale vorm van dankbaarheid.
19. Vlaanderen is dus het slachtoffer van structurele diefstal.
Vlaamse welvaart wordt Vlaanderen afhandig gemaakt en in Wallonië op een verkeerde, kwisterige manier verspild, zodat Wallonië altijd opnieuw Vlaams geld nodig heeft.
20. Volgens het internationale volkerenrecht
Heeft elk volk recht op zelfbeschikking. Wat voor elk volk geldt, geldt ook voor de Vlamingen: wij hebben het onvervreemdbare recht onszelf te besturen.
21. België is ontstaan tegen de wil van de bevolking.
De Vlamingen wilden helemaal niet dat de Zuidelijke Nederlanden zich van de Noordelijke Nederlanden afscheidden, en zij hebben nooit hun toestemming gegeven voor de oprichting van België. Naar onze mening is echter nooit gevraagd.
22. De Belgische grondwet
Is opgesteld zonder dat de Vlamingen daarbij werden geraadpleegd. Het is dus niet onze grondwet, en volgens het volkerenrecht is ze dan ook ongeldig.
23. België is een fundamenteel ondemocratische staat
Waarin een Franstalige stem meer waard is dan een Vlaamse. Zo komt het dat een Franstalige partij die duizenden kiezers minder heeft dan een Vlaamse partij, toch meer parlementszetels krijgt.
24. België is bovendien een halve dictatuur
Aangezien de Vlamingen op federaal niveau mee bestuurd worden door Walen die ze niet verkozen hebben en die ze dus ook niet kunnen wegstemmen.
25. De taalgrenzen.
Iedereen moet beide (of alle drie) de landstalen leren (dit zelfs in een federaal België moeten vind ik), maar iedereen gaat nog altijd het liefst zijn moedertaal blijven spreken. Het is niet omdat iemand de andere taal kan spreken, dat hij dat ook wil doen. Wat doe je dan met de taalgrenzen? Volgens de unitaire logica moeten die afgeschaft worden, en drietalige administratie in alle landsdelen. Maar de vraag is maar, er zijn nu al klachten over verfransing, wat gaat dit dan niet geven als je in alle gemeenten Frans als officiële taal toestaat? Je kan ook zeggen dat hetzelfde kan optreden voor waalse gemeenten, dat we daar "vernederlandsing" kunnen krijgen, maar laten we eerlijk zijn. Iedereen die ooit in België heeft gewoond, weet dat officiële tweetaligheid in de praktijk eentalig Frans betekent (zie Brussel, rand van ~,...). Het is maar de vraag of je dit als Vlaming wel wil.
26. Politieke partijen en de publieke opinie.
Er bestaat niet zoiets als een Belgische publieke opinie, je hebt de Nederlandstalige en Franstalige. (en onder Franstalige dan nog eens Brussels tegenover Waalse, maar minder uitgesproken) Het is niet omdat je een unitaire staat creëert, dat je ook een unitaire publieke opinie creëert. De grootste opiniemakers zijn de media, en iedereen gaat media in zijn eigen taal verkiezen. Mensen willen nieuwslezers in hun eigen taal horen spreken, willen interviews met mensen op de straat in hun eigen taal als het even kan, willen debatten tussen politici liefst in hun eigen taal horen. (debatten over de taalgrens heen zijn interessant en worden veel te weinig gedaan, maar zijn veel vermoeiender om te volgen, omdat je ook nog eens ondertitels moet lezen als je Frans niet goed genoeg is.) Hetzelfde geldt voor entertainment programma's. Mensen verkiezen nu eenmaal programma's in hun eigen taal. Dat is deels de reden waarom shows zoals "Thuis" nog altijd meer succes hebben dan gelijkaardige buitenlandse shows die werken met 100x het budget en internationaal bekende acteurs.
Ik geloof dat een open, verdraagzaam, onafhankelijk Vlaanderen mogelijk is, met goede relaties met zijn buren, een sterke economie en een goede reputatie naar het buitenland toe. Vlaams-nationalisme is veel te lang een speelterrein van populisten en extreem-rechts geweest, en wordt veel te veel gebruikt als verdedigingsmiddel tegen culturele of economische bedreigingen in plaats van een constructief project met een grondige toekomstvisie. Vlaams-nationalisme mag geen vlucht zijn, het moet een stap vooruit zijn, een ideaal om een sterk land op te bouwen waar het goed leven is. Het mag niet geïnspireerd zijn door een francofobie, maar moet tot stand komen met respect voor en in samenwerking met de Franstaligen, en we moeten er alles aan doen om ervoor te zorgen dat een Onafhankelijk Vlaanderen niet de instorting van Wallonië betekent.
|