Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kiko
Dus als je, tegen beter weten in, vroeger toegegeven hebt aan de grillen van de roker, voornamelijk omdat je het gezeur en gejengel beu bent, dan is dat een vorm van slapheid ?
Zo zie je maar. Ik dacht nl. dat het gewoon een vorm van toegeeflijkheid was. Rokers die geen karakter hebben en hun sigaret niet laten kunnen, en constant excuses verzinnen om toch maar te kunnen roken (jama 'k hem stress), d�*t is pas slapheid.
Men heeft mij meer dan genoeg sigaretten aangeboden vroeger. Ik heb ze allemaal beleefd maar krachtig afgewezen. De meeste rokers van nu hadden vroeger evenwel te weinig karakter, of beter gezegd, ze waren te slap. En een rookverslaving verstevigt je karakter niet bepaald. Je wordt er enkel een grotere zeur van.
|
Dat is het inderdaad. En dat is wel degelijk de eigen slapheid van die niet-rokers, die men niet kan toewijzen aan de verslaving van een ander.
Overigens heb ik niet beweerd dat verslaafd zijn aan roken (of eender wat) geen slapheid is, dus ik zie niet goed in waarom u weer de eigen slapheid probeert goed te praten met die van een ander. Dat heeft met toegeeflijkheid niets te maken. Als mensen jarenlang dingen doen die ze niet willen doen, terwijl niemand hun dwingt, dan ligt dat enkel aan hunzelf.
Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door kiko
Dat is wat kort door de bocht. Het is eveneens duur omdat men weet dat de rokers het toch kopen, al moesten ze er een boterham minder voor eten.
|
Uitbuiting dus.
