[Preuße]

's Ochtends wakker worden, nog half slaperig naar het raam stappen en merken dat de wintersneeuw alles subtiel onder een dik tapijt bedekt heeft. En ik glimlach minzaam en schuifel terug naar m'n bed. Mooi.

Om 3 uur 's nachts opstaan en door de velden wandelen. De lucht ruikt heel anders dan. Alles is zo stil, zo nieuw. Het zachte ruisen van een nachtelijke bries doorheen het koren. De takken van de grote linde bewegen zacht, als willen ze wuiven. En mijn ziel spant haar vleugels wijds uit te midden van al deze puurheid en vliegt naar huis. Mooi.

Op een snikhete zomerdag het dorp bezoeken. Deze paden ken ik. deze straten zijn me bekend. Ik knik gemoedelijk goedendag naar een oude vrouw die van het kerkhof terugkomt. Ze glimlacht en knikt terug. Ik kijk omhoog en merk hoezeer de felle zon in m'n nek schijnt. In de verte het doffe geklep van de dorpskerk. Het is één uur. Mooi.