[drosophila]

Oorspronkelijk geplaatst door straddle

Niemand ontkent, of slechts een statistisch verwaarloosbare minderheid. Het gaat om revisionisme. Als dat onderscheid niet kan (of niet wil) gemaakt worden dan heeft discussie over dat onderwerp geen enkele zin. Dan is het maar wat meelopen met een mantra zonder echt te weten waarom.

De ontkenners van de bijna totale uitroeiing van het Europese jodendom door de nazi's noemen zichzelf revisionisten. Deze benaming, die door bijna iedereen overgenomen wordt, is fout en sticht verwarring. De geargumenteerde afwijzing ervan vormt een eerste stap naar helder en kritisch denken over het negationisme.


a. Revisionisme

Revisie van gebeurtenissen is van alle tijden en windstreken. Sommige herzieningen dienen politieke doeleinden en gebeuren op gezag van bovenaf. Geschiedschrijving diende vroeger bijna uitsluitend politieke doeleinden en wordt ook nu nog gebruikt voor de rechtvaardiging van machtsposities en beleidsvoering. Orwell vatte deze vorm van werkelijkheidscontrole beklemmend samen in de partijleuze van Big Brother: 'Wie het verleden beheerst, beheerst de toekomst; wie het heden beheerst, beheerst het verleden'.

Kritische en gefundeerde herinterpretatie van gebeurtenissen is van wezenlijk belang voor wetenschappelijke geschiedschrijving. Ter discussie stellen en herzien van geschiedkundige interpretaties is een noodzakelijke en legitiemegeschiedkundige werkwijze of praktijk. Herzieningen gebeuren in het licht van nieuwe waarden, inzichten, perspectieven of gebeurtenissen, en door middel van nieuwe documenten of methodologieën. Historici leven niet in een vacuüm maar in een bepaald politiek, cultureel en wetenschappelijk milieu. Hun interpretaties zijn dan ook tot op zekere hoogte waardegeladen. Vandaar dat waardegeladen kwesties zoals oorzaaks- en schuldvragen het meest aan herziening onderhevig zijn.

In de geschiedkunde wordt het begrip 'revisionisme' meer in het bijzonder gebruikt ter aanduiding van een geschiedkundige beweging of stroming van dissidente theorieën over oorlogshandelingen en oorlogsparticipatie, meer bepaald wat betreft de politieke verantwoordelijkheid voor veroorzaking en gevolgen van de oorlog. Revisionistische stromingen danken hun bestaan en bekendheid grotendeels aan het feit dat ze een waardegeladen brok nationale geschiedenis anders, doorgaans minder vleiend, verklaren. Revisionisten gaat het voornamelijk om een billijker schuldverdeling en dat gaat gewoonlijk gepaard met onthullingen over de kwalijke rol die de eigen natie heeft gespeeld. De revisie van de officiële (gouvernementele) interpretatie roept natuurlijk weerstanden op.

Revisionistische interpretaties ontstaan en krijgen een kans in een sfeer van desillusie, doorgaans na beëindiging van een oorlog. Na de Eerste Wereldoorlog dongen Duitse, Franse en Engelse historici af op de Duitse oorlogsschuld, maar dit revisionisme was vooral opvallend in de VS, waar de ontgoocheling over de oorlogsparticipatie zeer groot was. Revisionisten probeerden aan te tonen dat de inmenging de belangen van de meerderheid van de Amerikaanse staatsburgers niet gediend maar geschaad had, dat ze misbruikt werd om binnenlandse problemen te maskeren, dat de president zijn belofte van non-interventie niet had gehouden en dat zijn macht ten gevolge van de oorlogsparticipatie bijna dictatoriaal was uitgebreid.

De Tweede Wereldoorlog bracht een kentering in de politieke en economische machtsverhoudingen. Europa was niet langer wereldmacht nummer één, de VS nam die rol over. Amerikanen hadden dus weinig reden om teleurgesteld te zijn en het aantal revisionistische studies bleef aanvankelijk beperkt. Dat veranderde met de ontgoocheling rond de Vietnamoorlog en de mede daardoor gewijzigde houding van VS-burgers tegenover Amerikaanse inmenging en wereldpolitiek. Eind jaren zestig bijvoorbeeld groeide er een tendens om de VS alle schuld te geven voor de Koude Oorlog.

Revisionistische bewegingen kennen gewoonlijk een kort maar turbulent bestaan. Ze gaan ten onder aan hun extremisme of raken geïntegreerd in de geschiedschrijving van het post-revisionistische tijdperk [Brands, 78-79, 84-86, 88-92; Dagboeken, 109; Briggs, 2].


b. Negationisme

De ontkenners van de judeocide hebben zichzelf het etiket 'revisionisme' opgekleefd omdat ze geassocieerd willen worden met deze gerechtvaardigde geschiedkundige praktijk. Door Amerikaanse en andere revisionisten voor te stellen als illustere voorgangers [AHR-1, 5-14; Roques-1985, 4] proberen ze zich een salonfähig verleden te fabriceren. Hun zelfbenaming is een rechtvaardigingspoging die kadert in hun verwoed streven naar academische erkenning.

Het negationisme vertoont evenwel alleen oppervlakkig gelijkenis met het revisionisme. De ontkenners zijn geen geschiedkundigen en zelden of nooit wetenschappers. Dat zegt niet noodzakelijk iets over de waarde van hun argumenten, wel iets over de afwezigheid van officiële waarborgen voor wetenschappelijke bekwaamheid. Anders dan ze beweren, vormen ze geen alternatieve historiografische school. Geschiedkundige scholen ontkennen geen gebeurtenissen, ze proberen ze op een alternatieve wijze te VERKLAREN.Revisionisten herzien gevestigde of orthodoxe interpretaties van historische feiten EN voeren nieuw feitenmateriaal, andere interpretaties aan. Ontkennersherzien niet, verklaren of interpreteren niet, ze ONTKENNEN. In hun geschriften is geen van de drie dimensies van het revisionisme terug te vinden [May, 29]. Ze beroepen zich niet op nieuwe feiten, bronnen, methodologie of perspectieven, wel op grotere overeenstemming met de Waarheid [bijvoorbeeld Roques-1985,4].

Stäglich bijvoorbeeld, een vooraanstaand negationist, kondigt al op de eerste bladzijden van Der Auschwitz Mythos aan dat hij niet aan geschiedschrijving wil doen, niet zal beschrijven hoe het er in Auschwitz werkelijk aan toeging, dat hij alleen geïnteresseerd is in kritisch onderzoek van de bewijzen van de jodenuitroeiing, dat 'quasi religieus geloofsdogma' [Stäglich, x-xi en 4].

Het zijn dus ontkenners of negationisten [Rousso, 166; Wieviorka, 119]. Hetnegationisme (in de VS vaak 'no holocaust'-beweging genoemd) biedt geen alternatieve verklaring, het ontkent de judeocide.

http://www.serendib.be/boeken/uitbuiting1.htm#2a