als ik zo terug zie naar mijn examens, heb ik toch wel een aantal keren vies geluk gehad.
bv. een keer had ik maar genoeg tijd gehad om slechts de eerste 3 hoofstukken te kunnen leren op een totaal van 17. Het was een mondeling examen en we moesten 3 vragen trekken, 1 vraag per hoofdstuk... je raad nooit uit welke hoofdstukken mijn vragen kwamen. dat is wat ik noem de lotto winnen
een ander keer, ook weer mondeling, had ik het niet goed gedaan en de prof zei dat ook. "Als ik eerlijk ben, zou ik je moeten buizen", zei ze maar daarna zei dat ze me toch een 10 ging geven, enkel en alleen maar omdat ze niet wou terugkomen in de zomer. En dat zei ze vlak af ook. "jij moet niet terugkomen en ik moet niet terugkomen, beide blij" zei ze. Deal!
Nog een ander keer was ik mijn examen gaan inkijken omdat het een buis was. Ik begon bij de professor te morren dat ik die buis niet verdiend had. Het was ook maar een lichte buis. De prof zei meteen dat hij een paar vragen zou stellen en als ik het wist, zou hij van die buis stante pede een 10 maken. En dat gebeurde ook! Toch wel geluk gehad. Je weet wat ze zeggen: alleen poorten die piepen, krijgen olie!
Een ander keer was ik weer gaan morren bij een professor omdat ik vond dat ik een buis niet verdiend had. Dat was ook een lichte buis. De prof zei tegen mij dat als dat de enigste buis zou zijn, hij er een 10 op 20 van zou maken en dat we dan goede vrienden zouden blijven. Helaas kreeg ik een buis op een ander vak waardoor die eerste ook een buis bleef.
Een ander keer kreeg ik onverdiend een 10 op 20 op een mondeling examen bij een vrouwelijke professor, alleen maar omdat ik er schattig uitzag. Dat zei ze vlakaf in mijn gezicht. Ik heb dus een schattig gezichtje. Maar het was wel een oudere vrouw en waarschijnlijk had ze iets grootmoederlijks in zich.
Maar even vaak heb ik ook meegemaakt dat ik mijn eigen een kogel door de kop kon jagen. Hoe vaak heb ik geen schriftelijk examen moeten verlaten met alleen maar een naam op het blad geschreven, of bij een mondeling moeten toegeven dat ik er niks van wist en binnen de minuut terug buiten staan. Eén keer begon een professor mij gewoon uit te lachen. Maar ik heb het hem niet kwalijk genomen. Ik had dat verdiend.
ik ben blij dat dat allemaal nu voorbij is.