[Leo]

Oorspronkelijk geplaatst door Faucillon

Beste Pelgrim,

Ik heb verschillende Nederlandse kennissen met grote verscheidenheid qua afkomst en nog groter wat betreft leeftijd.
Echter hebben deze kennissen ook allemaal iets gemeen.
Ze zijn compleet verschillend van wij Belgen (ik spreek dan over zowel Nederlandstalig, Franstalig als Duitstalig).
Zelfs ten opzichte van de Vlaming zijn er grote verschillen.
Het is dus voor de hand liggend dat ik besloot om met hen politiek getinte gesprekken te voeren en bij elk van deze gesprekken kwam ik tot eenzelfde conclusie.

Nederlanders zijn afgezien van dezelfde moedertaal zeer verschillend ten opzichte van de doorsnee Vlaming.
Gezien dat dit een van de knelpunten is voor zowel Walen als Vlamingen lijkt het me stug dat er, door het opnieuw één worden met Nederland, een verbetering mag worden verwacht.
Dit uiteraard omdat het probleem in België niet enkel ligt in het verschil in taal.

Bijvoorbeeld: ik heb nog nooit een Vlaams politicus horen klagen over de Duitse taal in België.

Verder kwam ik tot de conclusie dat de Nederlanders zelf helemaal geen Vlamingen willen in hun thuisland.

Met andere woorden:

-Het probleem van meer dan 1 volk in 1 land wordt door jou voorgestelde optie niet opgelost. Het wordt gewoon (ogenschijnlijk) verlicht door te verzekeren dat het andere volk dezelfde taal spreekt als wij dat doen.

-Het is niet omdat dit voor jou een optie lijkt dat het ook voor Nederland een optie lijkt.

Om de woorden van een dezer kennissen te citeren:

"België wordt nooit meer deel van Nederland. Echt niet"

Groeten,


Faucillon

Als ik je goed lees spreek je vanuit het standpunt "Wij, Belgen". Ik ga daar niet verder op in om de goede reden dat "Belg" en "Vlaming" niet zomaar onderling verwisselbare begrippen zijn al was het maar omdat Vlamingen officieel een deelverzameling zijn van wie even officieel Belgen genoemd worden. Dat is de voornaamste reden waarom we met het misverstand opgescheept zitten dat Nederlanders de Vlaamse situatie nogal eens totaal verkeerd inschatten.

Laten we dus even jouw stelling tegen het licht houden.

Ook ik heb verschillende Nederlandse kennissen met grote verscheidenheid qua afkomst en nog groter wat betreft leeftijd. Meer nog: ik heb ook familie wonen én werken in het hol van de spreekwoordelijke leeuw en ik heb tot nog toe pakweg het grootste gedeelte van mijn eigen loopbaan met, bij of in opdracht van Nederlandse bedrijven gewerkt, zowel lokaal als in hun voormalige kolonies.

De verschillen waar je het over hebt gaan niet verder dan een beetje floklore. Wat bij Vlamingen én Nederlanders écht staatsdragend is verschilt totaal met de inzichten van de Waalse en als water en vuur met de Brusselse maatschappijvisies: het geheel van normen en waarden, omgangsvormen, zeden, gebruiken en fatsoensnormen. In één woord: wat een samenleefbaar volk omschrijft in termen van regelgeving waar niet alleen letterlijk maar vooral figuurlijk eenzelfde taal gesproken wordt.

Het taalonderscheid is dus helemaal géén oorzaak maar wel een gevolg van wat veel essentiëler is: het is slechts het topje van een ijsberg. Dat inzicht is er niet zomaar gekomen. Ik heb dat moeten verwerven door eens een keertje ondergedompeld te worden in een totaal vreemde omgeving. Ik heb om beroepsredenen ooit Maleis geleerd: als je lokale mensen een tijdje moet aansturen kan je er niet zomaar van uitgaan dat ze voor die gelegenheid allemaal hun vervlogen koloniale taal (het Engels) spreken laat staan het verre Nederlands en als gast pas je je aan, toch? Ogenschijnlijk een "primitieve" taal: geen verbuigingen noch vervoegingen, geen lidwoorden, zelfs niet eens het werkwoord “zijn”, een woord verdubbelen om het meervoud aan te geven en nog veel meer van dat fraais... Primitief? Vergeet het maar: de taal heeft een dozijn woorden om iemand aan te spreken afhankelijk van de graad van beleefdheid die een persoon toekomt en dat heeft te maken met leeftijd, eventuele familierelatie, rang en stand, beroep, dat soort dingen. Het was een Aha-Erlebnis voor me: ineens besefte ik waarom de woordorde in het Italiaans niet zo belangrijk is (het moet mooi klinken vertelde mijn lerares me), of waarom de Fransen de klemtoon dubbel en dik op de uitgang van hun woorden leggen waar wij de klemtoon leggen op de meest betekenisvolle lettergreep. De taal die in een samenleving gesproken wordt is organisch gegroeid uit het geheel van boven genoemde normen en waarden, omgangsvormen, zeden, gebruiken en fatsoensnormen, wat we een gemeenschappelijke kultuur noemen, de kant waar voldoende neuzen naar gericht zijn om die samenleving te kunnen bevestigen in wat we een staat noemen: een organisatievorm die bevoegd is om aan regelgeving te doen en daar suksesvol in is wegens weinig of geen diepgaande tegenstrijdige elementen.

Dat is de ware reden waarom Vlaanderen en Nederland als één staat (konfederaal, federaal of unitair, vorstendom of republiek, dat maakt allemaal niet uit) een toekomst hebben, en de Belgische heksenketel niet.