De kunstwereld wil elitair zijn en controle hebben over het kunstgebeuren. Toen Beuys de kunstacademie wou openstellen voor iedereen werd hij ontslagen. Moest er nu iemand pleiten de tentoonstellingsruimtes in publiek gefinancierde museums open te stellen voor iedereen zou hem hetzelfde lot te wachten staan. We zullen de kunstcritici, curators en pauzen moeten blijven slikken als actuele rechters van een slechts als actueel geziene kunst opgehangen aan individuele 'kunstenaars'. En dan te zeggen dat zo'n eng kunstparadigma van zichzelf denkt allesomvattend te zijn. We kunnen slechts hopen dat de geschiedenis die 'actuele kunstfilter' wat erodeert na verloop van tijd.
Beuys is inderdaad nog revolutionair. Maar hij is eveneens 'gerecupereerd door de markt' (of hoe wordt dat gezegd tegenwoordig), ingepakt en onschadelijk gemaakt. Degene die iedereen een kunstenaar achtte werd zelf op een sokkel geplaatst. Maar als Beuys zo speciaal zou zijn wordt hierdoor tegelijk zijn eigen theorie dan niet ontkracht? Wat zou Beuys zelf gewild hebben...de aanbidding van zijn persoon of de democratisering van de kunst desnoods in anonimiteit voor zijn eigen persoon?
Dat is mijn indruk van Beuys. Maar ik ben geen kunsthistoricus en wil dat ook niet zijn. Het is al 'frustrerend' genoeg in deze individualistische tijd een niet commercieel denkend 'kunstenaar' te zijn, laat staan dat je daarbij nog over anderen zou willen oordelen. Je zou nog beginnen denken dat heel de kunstgeschiedenis een illusie is, hoe dichter bij het nu hoe meer.
