[Piero]

Oorspronkelijk geplaatst door Kodo Kodo

Van de vier grote westerse denkers die de vorige eeuw hebben beïnvloed, wordt in de eerste plaats Darwin nog serieus genomen, in de tweede plaats Nietzsche. Freud was bedenkelijk, en Marx heeft de vrijwel de hele linkerzijde op een doodlopend spoor gezet, om van de honderden miljoenen slachtoffers van zijn dwaalleer te zwijgen. De ramp van de twintigste eeuw is wel samen te vatten als "Marx en Freud", wat meer is dan de freudo-marxisten van de Frankfurter Schule die mei '68 en de cultuurvernielende nasleep ervan op hun geweten hebben. Uiteindelijk was dat onschuldig naast Stalin, Pol Pot... en de communistische voorbeelden voor de fascisten en nationaal-socialisten.

De vorige eeuw heeft mythen in een wetenschappelijk kleedje gestoken, en Marx en Freud waren daar het meest debet aan.

Interessant. Ik ben niet zo thuis in de Frankfurter Schule en heb daarom wat opgezocht:

De dialectiek van de Verlichting (Duits: Dialektik der Aufklärung) is een filosofische essaybundel van de marxist Max Horkheimer (1895 – 1973) de oprichter van de Frankfurter Schule en Theodor W. Adorno (1903 – 1969) met de ondertitel Filosofische Fragmenten. Het werd geschreven tijdens hun ballingschap in Amerika, op het moment dat het einde van het nationaalsocialistische bewind zich in Duitsland al aftekende. De eerste publicatie vond plaats in 1944, in gestencilde vorm, bij het New York Institute of Social Research. In 1947 werd het boek in zijn definitieve vorm in druk uitgegeven bij de uitgeverij Querido in Amsterdam. In de zestiger jaren circuleerde de tekst als roofdruk uitgebreid in Duitse studentenkringen, waar het intensief gelezen werd.

De Dialektik der Aufklärung geldt als een van de belangrijkste werken van de Kritische Theorie.

Het boek bevat de stelling, dat het falen van de Verlichting in aanleg al in de "instrumentele rede" van haar denken ligt. Met de poging om de natuur te beheersen, wordt de ooit mythische toegang tot de wereld rationeel verduidelijkt, maar als heerschappij drijft het de Verlichting zelf terug naar de mythe, naar het "positivisme" van een bevestiging van het bestaande, die de "afzonderlijke mens" volledig nietig verklaart in een beheerste wereld en "tegenover de economische machten". Horkheimer en Adorno reageerden in hun geschrift op de "raadselachtige bereidheid van de technologisch opgevoede massa", om zich uit te leveren aan het despotisme van totalitaire ideologieën en heerschappijvormen, en beschouwden dat gedrag als de "ineenstorting van de burgerlijke beschaving" en een wegzinken in een "nieuw soort barbarij". http://nl.wikipedia.org/wiki/De_dial...de_verlichting

Dit lijkt mij een zinvolle studie naar de oorzaken achter het Nationaal Socialisme en het Stalinisme en in de tijd en omstandigheden goed te plaatsen. De opstandigheid in 1968 was zowat universeel en een reactie op het verlammende conservatisme. Waarom veroordeel je dit?