[Archibald van Ooteghem]

Oorspronkelijk geplaatst door zorroaster

Bruno, je blijft een historicus van het zevende knoopsgat. Dit soort grappen is werkelijk om te sterven van plaatsvervangende schaamte.

België op voet van oorlog met Frankrijk?
De eerste Belgische koning trouwde met de dochter van de Franse koning Louis-Philippe en verbrak daarvoor zelfs zijn eerste huwelijk.
Tot tweemaal toe moesten de Fransen hun Belgische satellietje redden: In 1830 was het de dreiging van een invasie die de Nederlandse troepen deed afzien van een nieuwe poging om de Belgische opstand neer te slaan.
De Franse legers staken zelfs de Belgische grens over toen de Nederlanders Brussel gingen heroveren tijdens de Tiendaagse veldtocht (na desastreuze nederlagen van het zootje ongeregeld dat Leopold I aanvoerde, bij Leuven en Hasselt) en Antwerpen.
De laatste Vlaamse stad die heroverd werd op de Hollanders, het versterkte Antwerpen, werd geheel en al door Franse troepen ingenomen.

Pas onder Leopold II begon het tij lichtjes te keren en begon België zich los te maken van haar Parijse voogdij. In 1870 stelde een aantal Belgische troepen zich op aan de Franse grens, om de fall-out van het Frans-Duitse conflict buiten te houden. Noem jij dat "op voet van oorlog staan tot 1870"?

Nou, alleszins bewijst deze post dat u jammer genoeg bitter weinig afweet van de Franse buitenlandse politiek in de 19e eeuw. Het huwelijk van Leopold I met Louise-Marie d'Orléans was een strategische zet van Frankrijk - mét de instemming van Londen- teneinde de toegang tot het blok der Europese liberale mogendheden te bezegelen. Ongetwijfeld bent u er ook niet van op de hoogte dat de Fransen de Nederlanders in 1831 zijn komen tegenhouden met de volle toestemming van het Verenigd Koninkrijk? Ook deze maatregel was gericht tegen de Europese reactie, waar ook Nederland deel van uitmaakte. Onder invloed van die gebeurtenissen hebben de antiliberale Europese staten in 1833 tijdens een conferentie te Münchengratz hun wil beklemtoond om hoe dan ook hun contrarevolutionaire politiek voort te zetten.

De Franse politiek heeft daarna gebalanceerd tussen een entente met de continentale machten of met het liberale Engeland. Alleszins heeft Frankrijk haar imperiale politiek, die sedert Lodewijk XIV tegen de zuidelijke Nederlanden is gevoerd, nooit opgegeven. De mooie verklaringen van Napoleon III - die zich als beschermer der volkeren, daarbij hun soevereiniteit respecterend opwierp- ten spijt heeft Frankrijk ook na 1850 zijn imperiale politiek doorgezet. Dit culmineerde eind van de jaren 1860 toen Napoleon III verklaarde: Il n'y a pas de nation belge en in ruil voor het verstoorde evenwicht na de annexatie van Schlesswig, Lauenburg en Holstein door Pruisen en de onzijdigheid van Frankrijk tijdens de verdere expansiepolitiek van Pruisen aan Bismarck een uitbreiding vroeg van Frankrijk waar "de gelijkheid in ras en taal..." erom vroeg. Het is trouwens om die redenen, nl. omdat Frankrijk een bedreiging was voor België, - de sluwe Bismarck had geciteerde documenten in 1870 bekendgemaakt dat het Verenigd Koninkrijk niet is tussengekomen in de Frans-Duitse oorlog. Waarom denkt u dat prins Filips, Graaf van Vlaanderen en broer van de Koning in 1866 getrouwd is met een prinses van Hohenzollern? Of dacht u dat de Belgen geen toenadering zochten met Pruisen, naarmate het Franse gevaar groter werd...? Allesbehalve een politiek van een 'sattelietstaat'.