Hingis beweert in haar onderschrift dat de Vlamingen nog steeds welkom
zijn bij RSC ANDERLECHT. Ik betwijfel dit.
Toen ik in de vroege jaren vijftig elke tweede zondag naar het Astridpark trok voelde ik me werkelijk thuis. De topwedstrijd was toen Den Anderlecht tegen Beerschot. Namen zoals Jef Mermans, Rik Coppens, Henri Meert(Vlaamse naam maar volbloed Waal uit Eigenbrakel), en zo meer waren legendarisch. Meer dan 90 % van de Anderlechtsupporters spraken Vlaams en een hele hoop kwam ook uit het Payottenland.
Wie de meest populaire speler was laat ik aan de verbeelding over.
Jef Mermans van Anderlecht of Rik Coppens van den Beerschot.
Nu voel ik me echter niet meer thuis. Alle aankondigingen zijn in het Frans en het is het ene "Allez les mauves" na het andere.
Alle twee rasechte Antwerpenaren!
De atmosfeer bij RSC Anderlecht is niet meer die van "Den Anderlecht".
Ik denk dat reeds de meerderheid van de voetballiefhebbers uit het omringende Payottenland het Astridpark de rug toegekeerd hebben.
Ook de spelers zijn meestal ingevoerd en niet meer "ONZE SPELERS".
Anderlecht was toen ook een van de minst verfranste gemeenten in Brussel.
Dat is nu allemaal weg en ik kan Hingis verzekeren dat ze droomt als ze
denkt dat de Vlamingen zich samen met Walen en Franstalige Brusselaars
thuis voelen in een stadion waar men bijna geen Nederlands meer hoort over de luidsprekers.
Zelfs Paul Van Himst een overtuigde Vlaming voelt zich daar niet meer thuis.
__________________
Gij dacht, o lijdzaam volk, dat 't gruwelijk getij
der oude tyrannie voor immer was voorbij
Weet nu dan dat uw stem door niemand wordt aanhoord
Zolang gij stamelend bidt of bedelt bij de poort.
Willem Elsschot (In Bormsgedicht)
|