21/10: Daar stonden we dan, op de Groenplaats. Occupy Antwerp. Het zou wat worden. De revolutie leek even nabij. Waren we immers allemaal niet verontwaardigd? Ik alvast wel. Net als vele anderen.. Maar daar begon ook de ontgoocheling. Teleurstelling werd al gauw mijn deel.
Wie was er precies ontgoocheld? Een vlugge blik om me heen leerde me al snel dat we daar niet met de 99% waren die de New Yorkse straten bevolkten. Nog geen fractie van de 99% bleek aanwezig. Velleer stonden we daar weer met de typische 15%. We kende elkaar allemaal. Eerlijkheid bracht ons al snel het besef dat wij daar opnieuw stonden. Opnieuw wij die al jaren verontwaardigd waren. Opnieuw wij die ons al jaren verzetten tegen het systeem. Opnieuw wij die ons als jaren inzetten om de 99% te overtuigen dat het zo niet langer verder kan.
Maar waar was de rest van de 99%? Deze vraag ging al snel mij gevoelens overheersen. Hadden zij ons in de steek gelaten? Of hadden zij ons éénvoudigweg niet begrepen? Waar ze waren werd al snel duidelijk… om de hoek, op de meir schopte de overige 74% er lustig op los.
Eén vraag dringt zich op. Waarom bereiken wij de 99% niet? Hebben wij in België niet te klagen? Loopt het hier zo lekker?
Ik ben alvast overtuigd van niet. Ook over de opkomst op Occupy Antwerp was ik verontwaardigd. Laten we deze boodschap verspreiden. Laten we ook onze 99% overtuigen.
Lets occupy the mind of the 99%!
Jeroen Schoenmaeckers
Politiek secretaris Animo Antwerpen
www.animo-antwerpen.be
Bron:
politics.be