Vervolg van de successtory van ZSS®H
Na geruime tijd in de glorievolle Keizerlijke Stede Tot Aalst vertoefd te hebben, besloot onze held dat het tijd werd om de goede gaven, zo talrijk in het Aalsters land aanwezig, van een grotere verspreiding te verzekeren. Immers, in tegenstelling tot heerlijkheden in de meeste andere streken, waren de Aalstenaars er heilig van overtuigd dat gedeelde vreugd dubbele vreugd betekent. Het volstaat immers om de te delen koek groot genoeg te bakken. Dan ben je er op voorzien wanneer er één of andere hongerige meeëter, schooier of tafelspringer uit armere regio's zich onverwacht aandient.
In overleg met de onvolprezen burgermoeder Annie De Machthebster, besloot ZSS®H zijn blik welgevallig te laten vallen op een verpauperde streek ten oosten van het Aalsters Land: Mechelen. In betere tijden voerden de Aalstenaars al eens (puur uit compassie) een kar wormstekige bloemkolen in uit die regio. Ook liet men zich al eens vangen om een Mechelse koekoek te nuttigen, maar aan dergelijk gevogelte bleek in realiteit nog minder vlees te zitten dan aan een Aalsters piepkuiken. Tengevolge daarvan was men verplicht om deze schrale Mechelse beestjes te farceren met een mengsel van fijngekruid kalfsgehakt om met een exemplaar of tien als voorgerecht de ergste honger al een beetje te stillen. De naam die dit gerecht dan ook meekreeg spreekt voor zichzelf: Mechelse arme-mensen-mussen. Een smakelijk alternatief voor een half dozijn escargots de bourgogne............
Zonder een echt vastomschreven plan in het hoofd, toog ZSS®H op weg, om eens poolshoogte te gaan nemen, en met eigen ogen te constateren waar de Mechelse paupers het meeste nood aan hadden.
- Warm water?
Deftig eten?
Hygiënische voorzieningen?
Milieuvriendelijke detergenten?
Een aanzet tot cultuur na leniging van de ergste noden?
...................
Enfin, met deze prangende vragen, besluiten we (ten behoeve van lezers deze) VTM's gewijs, op een spannend moment onze aflevering.
8)
