Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rudy
Juist. Het hebben van kinderen maakt tegenwoordig doorgaans deel uit van een planning in plaats van een toevallige gebeurtenis.
En toch stel ik mij de vraag of die planning (kinderwens) meestal wordt beïnvloed door financiële draagkracht. Ik ben niet overtuigd. Volgens mij zijn er andere factoren, de wens 'tout court', of puur gezelschap.
Rationeel gezien kan je best gelijk hebben. Ik stel vast dat mensen zich beginnen ergeren als leefloners of doppers de kroost nog uitbreiden, en zich afvragen wie daarvoor moet opdraaien. Meer zelfs, de perceptie is dat wie thuis geïsoleerd zit, thuis naar de tv zit te gapen, eerder grijpt naar gezelschap van kinderen.
|
Voor mensen met normale ontwikkeling en opleiding is het hebben van kinderen zeker en vast gekoppeld aan praktische en financiele mogelijkheden. Bij hen staat het kind voorop: geen zeven kinderen in twee kamertjes zonder de kans op een rustige studeerplek, zonder kans op familiaal verlof of uitstapjes omdat ze niet allemaal samen in de auto kunnen etc...
Niet iedereen kan zich een nanny en huishoudster veroorloven, dus passen we ons aan en beperken we ons kindertal.
Mensen die dit niet doen, maar wel terugvallen op de maatschappij als ondersteuning, zijn ofwel onderontwikkeld ofwel zeer egocentrisch.
Citaat:
|
In die zin kan ik dan ook de mening delen van Artisjok. Zorg dat de onderwijsgraad van de vrouwen nog meer stijgt. Om de eenvoudige reden dat onderwijs wordt gelinkt aan werk, en er bijgevolg ook andere bezigheden zijn dan het verzorgen van kinderen.
|
In dit land hebben �*lle kinderen dezelfde kansen. Men moet ze ook willen grijpen. Je kan moslimatjes opleiden van hier tot ginder (en gewoonlijk zijn ze ook veel betere studenten dan hun prinsenbroertjes), maar als ze dan worden uitgehuwelijkt aan de volgende analfabete geitenhoeder uit het Rifgebergte omdat die kozijn niet van de markt geraakte of een mooie cent heeft kunnen sparen zodat hij een Europese bruid kan kopen, dan zijn we terug bij af.