de opkomst van een eurofascisme
De huidige crisis in de Europese muntunie legt enkele zeer gevaarlijke sluimerende tendensen bloot die aanwezig waren vanaf de dag dat de gemeenschappelijke munt werd bedacht: de systematische ondergraving van de democratie en de ontmanteling van de gedurende honderd jaar op nationaal niveau verworven rechten van de bevolking. Nu het wereldwijde bankensysteem in elkaar stort blijkt duidelijk dat de euro geen project was van een vermeend Europees volk maar vooral van een financiële en politieke elite die geen democratie kan verdragen. Deze elite voert ook een intense propaganda-oorlog tegen de lagere klassen van de maatschappij, dewelke haast per definitie bestaan uit leeglopers en profiteurs.
Het "Griekse drama", waarbij Griekenland eigenlijk enkel dienst doet als aandachtsafleider, toont ons wat er in het verschiet ligt: de opheffing van de nationale soevereine democratie daar waar die de belangen van de banksector in de weg ligt. Het beruchte reddingsfonds dat de Europese politieke leiders proberen in te voeren is geen geld voor Griekenland maar geld voor de banken (vooral de Franse banken Société Générale en BNP Paribas). De modale Griekse burger zal geen cent zien van die "steun". Het valt overigens op te merken dat in België zowat alle partijen van Ecolo tot N-VA eensgezind achter deze politiek staan.
De hetze tegen Griekenland en de manier waarop de misdaden van het financieel grootkapitaal (banken en speculanten) worden goedgepraat wijzen meer en meer op een ontluikend 21ste eeuws fascisme: een fascisme dat zal marcheren onder het blauwe vaandel met gele sterren. De minste democratische reflex van volkssoevereiniteit wordt onmiddellijk afgestraft en met chantage doodgewurgd zoals we gezien hebben met de hysterische reacties op het aangekondigde Griekse referendum.
In België stappen trouwens zowel Belgisch- als Vlaamsgezinden daar enthousiast in mee, waardoor hun lokale communautaire strijd een achterhoedegevecht is geworden. De echte macht komt weldra immers bij het nieuwe Europese instituut genaamd EFSF te liggen. Zowel N-VA als PS aanvaarden dit zonder morren. Het verschil tussen deze twee partijen zit dan ook enkel in de vraag hoe de interne grenzen van de toekomstige Europese superstaat zullen liggen. Ook de taalstrijd is irrelevant geworden, de EU zal uiteindelijk het Engels als voertaal gaan hanteren en Nederlands (of "Vlaams") en Frans herleid tot streektalen. Dit zal zeker het geval worden in en rond Brussel, hoofdstad van de Europese superstaat in wording.
Hoe sterk de fascistoïde tendensen al zijn ingeburgerd geraakt blijkt ook uit de illegale deelname van Europa in de illegale oorlog in Libië (die geen oorlog mog genoemd worden). Een regering in lopende zaken heeft zichzelf het recht toegeëigend zomaar mee de soevereiniteit van een andere staat te schenden in een militaire operatie die overigens de baan heeft vrijgemaakt voor de machtsgreep door geestesverwanten van Al Qaeda (ooit de aartsvijand van het Vrije Westen). Ook in deze zaak hebben zowat alle partijen van Ecolo tot N-VA laten blijken hoe eensgezind ze kunnen zijn. Daarmee hebben ze de oorlogsmachine van de toekomstige Europese superstaat een goede voorzet gegeven. Een sterk militair apparaat was de laatste ontbrekende poot voor het Europese Duizendjarige Rijk.
|