Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door ViveLaBelgique
Het is nooit het enige doel geweest van BDW om via blokkering aan te duiden dat onze staatsstructuur niet werkt. Dat hoeft hij niet te bewijzen. Dat komt zo wel aan het licht. Hij is tenslotte een historicus.
|
Natuurlijk is dat niet het
enige doel. Het is zelfs geen doel het is hooguit een
middel.
Zoals Vlijmscherp hier al stelde, staat de N-VA grotendeels voor een Vlaming die in Belgie eens een voor hem GOED akkoord zou willen. Meer vragen de meeste N-VA stemmers niet. Ik ook niet, trouwens.
Het enige probleem is dat Belgie nu net totaal geconstrueerd is rond de negatie van die nochtans eenvoudige en voor de hand liggende vraag/eis/wens.
Er zijn natuurlijk ook ECHTE nationalisten bij de N-VA, die zelfs al zou Belgie een goed bestuur hebben, en zelfs al zouden er billijke akkoorden gesloten worden tussen de twee gemeenschappen die elkaar zouden respecteren, toch zouden willen gaan voor een "eigen natie" omdat ze daar emotioneel aan gebonden zouden zijn, een soort van heimat gevoel of zo. Maar ik denk dat dat soort mensen eerder in de minderheid is, hoewel het wel de leidraad is van het partijprogramma van de N-VA.
Ik denk dat de twee groepen mensen (zij die een goed akkoord wensen in België, en zij die een Vlaamsche Heimat willen) elkaar gevonden hebben op het punt dat er in België gewoon geen goeie akkoorden mogelijk zijn voor Vlamingen. Mij kan je duidelijk tot die categorie rekenen. Ik heb helemaal geen Heimat gevoel en helemaal, maar dan ook helemaal, geen nationalistische neigingen. Maar ik stel wel vast, tot mijn treurnis, dat België als bestuurlijk model gewoon niet werkt, en dat het dan nog vooral nadelig is voor de Vlamingen (hoewel ik denk dat het nadelig is voor iedereen, op een paar schuimers na).
Maw, ofwel is de stelling dat er in Belgie geen goed akkoord voor Vlamingen mogelijk is, juist, ofwel is ze verkeerd.
In het eerste geval moeten we dus van België af. In het tweede geval kunnen we inderdaad België behouden, maar waken we erover om enkel maar goede akkoorden af te sluiten (wat een einde zou stellen aan een eeuwenlange traditie).
Maw, het komt erop neer van het been stijf te houden tot er een goed akkoord uit de bus komt. Indien de eerder genoemde stelling juist is (ik denk dat persoonlijk), dan is "het been stijf houden en enkel goede akkoorden aanvaarden" (m.a.w. een onmogelijkheid in België) niks anders dan het equivalente van een "verrottingsstrategie". Indien de eerder genoemde stelling fout is, dan zal het misschien lang duren, maar zal dezelfde houding uiteindelijk eens een goed akkoord opleveren binnen het Belgische kader.
Onafhankelijk van de stelling is de strategie dus dezelfde: geen slechte akkoorden aanvaarden. Maar naargelang de juistheid van de stelling zal dat tot twee verschillende resultaten leiden: ofwel een goed akkoord, ofwel de finale verrotting.
In de twee gevallen is de categorie Vlamingen die een goed akkoord wilde, gediend. Enkel in het geval van "verrotting" (de stelling is juist) zijn de Vlaamsnationalisten gediend, maar het ziet ernaar uit dat dat dus wel degelijk juist is.