[çois s]

Hoog tijd dat we een konsekwent sociaal-darwinistisch beleid voeren die de zwakkelingen elimineert. De mens is een sociale soort: mensen leven in samenlevingen. Mensvisies zijn daarom altijd sterk verweven met maatschappijvisies. Het sociaal darwinisme is een voorbeeld van een toepassing van biologische inzichten op de samenleving.
Het sociaal darwinisme was een visie op de mens en de maatschappij die in de late 19de eeuw opkwam, eerst in de Verenigde Staten. In feite baseerde deze visie zich niet zozeer op Darwin, maar meer op het gedachtegoed van bepaalde darwinisten zoals de Engelse filosoof Herbert Spencer en vooral de Duitse bioloog Ernst Haeckel.

Het uitgangspunt van het sociaal-darwinisme is dat individuen, groepen mensen (families, populaties, sociale klassen) en rassen onderhevig zijn aan selectieprocessen die zoniet identiek, dan toch vergelijkbaar zijn met natuurlijke selectie zoals Darwin dat heeft beschreven voor planten en dieren.

Het verdient dus aanbeveling, althans volgens het sociaal-darwinisme, om de zwakken in de samenleving aan hun lot over te laten: zo worden zij op de duur vanzelf uit de maatschappij geëlimineerd. De sterken die overleven, verdienen het ook om te overleven.

Op deze wijze kunnen we de menselijke bevolking in het algemeen en ons eigen volk en ras verbeteren of veredelen. Dat neemt niet weg dat het sociaal-darwinisme vaak verkeerd wordt voorgesteld door de aanhangers van de welvaartstaat als een soort egoïsme. Volkomen fout, er is wel degelijk nood aan bijvoorbeeld samenwerking tussen sterken en zwakken, maar enkel in het belang van het volk, het ras,...

Het sociaal darwinisme was erg populair aan het eind van de 19de en het begin van de 20ste eeuw. De theoretische opvattingen van de sociaal darwinisten werden voor diverse politieke karretjes gespannen, met name om een kapitalistische maatschappij zonder solidariteit met de zwakkeren te propageren en van het sociaal-darwinsme een egoïstische leer te maken. Ook het nationaal-socialisme maakte gebruik van het sociaal-darwinistisch jargon om de superioriteit van het Duitse volk te propageren. Verder werden in de communistische wereld vergelijkbare principes toegepast: het overwinnende proletariaat was sterker en had daarom het recht om de overwonnen klassen te vernietigen.