[Bokkenreyder]

Weer een frisse en klare kijk van de HBvL-redactie op de politieke actualiteit.

http://hbvl.typepad.com/dekern/

27-12-11


Vladimir Di Rupo



2011 was een hectisch jaar, niet in het minst voor onze nationale politici. We hopen dat zij in deze eindejaarsperiode de rust vinden om wat tijd door te brengen met hun gezin, familie en vrienden.

Hoewel zonder hem een federale regering in mekaar werd gebokst die akkoorden sloot over de splitsing Brussel-Halle-Vilvoorde, de financieringswet, de begroting en de pensioenhervorming, lijkt Bart De Wever dezer dagen niet van het televisiescherm weg te slaan. Als deze ogenschijnlijke ‘verliezer van 2011’ niet present geeft in Blokken, in Music For Life of in menige poppoll waarin hij verkozen werd/ wordt tot ‘man van het jaar’, voelen anderen zich geroepen om hem in de spotlights te plaatsen.

Vrije meningsuiting

Uitgerekend op kerstdag meende aartsbisschop André Léonard De Wever te moeten terechtwijzen als “een intelligent man die zijn intelligentie gebruikt voor een zaak die niet de goede is”. Vrije meningsuiting is een hoog goed, maar de aartsbisschop had beter moeten weten, zeker omdat hij door de schandalen in zijn kerk en zijn omstreden uitspraken over aids en homo’s, meer dan ooit voor zijn eigen deur moet keren
.
Op tweede kerstdag, gisteren dus, raakte bekend dat Elio Di Rupo, na de eedaflegging van zijn regering, de Franstalige regeringspartijen heeft opgeroepen om “alles te doen om de Vlaamse partners (CD&V, Open Vld en sp.a) de volgende verkiezingen te laten winnen” en “een verdere doorbraak van de N-VA tot elke prijs te vermijden”. Di Rupo kiest zelfs de vlucht vooruit: als zijn regering standhoudt, wil hij er een tweede ambtstermijn (tot 2019) bijdoen. Dat in dit landje soms weinig rekening wordt gehouden met verkiezingsuitslagen, wisten we al.

Allen tegen één

Dat een premier verkiezingen liever kwijt dan rijk is, en meteen een mandaat voor acht jaar bepleit, lijkt ons meer een Russische ziekte. Waarmee we niets slechts willen zeggen over Vladimir Poetin. Feit is dat oppositie voeren tegen de N-VA het belangrijkste programmapunt van de regering-Di Rupo I is geworden. Tot nader order is iedereen welkom bij het anti-N-VA-leger. Allen tegen één.

Dat steeds meer bekende koppen overstappen naar de N-VA, doen de traditionele partijen af als kiezersbedrog. Dat steeds meer burgers het N-VA-bashen niet langer pikken, zien ze als een dom modefenomeen. Dat zelfs betogende Congolezen in Brussel oproepen om voor Bart De Wever te stemmen, noemen ze ronduit surrealistisch. Ondertussen blijft Bart De Wevers politieke gewicht omgekeerd evenredig stijgen met zijn lichaamsgewicht - en hij is pas 15 kilo kwijt. Benieuwd wat dat bij de verkiezingen in 2014 geeft.