Politics.be - Los bericht bekijken

harriechristus · 2 januari 2012, 20:30

72 - Het IK als algemene zintuiglijkheid.

Degene die waarneemt is het IK, die we dan kunnen bepalen als algemene zintuiglijkheid, dus zo dat de ene zintuiglijkheid de andere waarneemt.
Daarvan kunnen we eerst eenvoudige voorbeelden noemen, zoals dat ik zelf warm moet zijn om iets als koud waar te nemen of omgekeerd koud om iets als warm waar te kunnen nemen of hard om iets als zacht waar te nemen en zacht om iets als hard waar te nemen.
Dus volgens de idee der dialectiek, de leer der tegenstelling.

Ook met kleuren gaat dit op dat elke kleur zijn eigen tegenstelling heeft.
Smaken zijn ook vrij beperkt en eenvoudig in zoet, zuur, zout en bitter, al zou ik niet weten wat hier de precieze tegenstellingen zijn. Maar met geuren wordt dat wat moeilijker, vanwege de enorme hoeveelheid daarvan, maar we mogen veronderstellen dat daarbij een zelfde soort dialectiek aanwezig is.
Maar met geluiden moet het wel de algehele stilte zijn, dus eigenlijk alleen maar de ontvankelijkheid voor een geluid, zonder dat het eigen ik de vorm heeft van een tegengeluid, want het is moeilijk voor te stellen dat er steeds geluid in onze hersenen zou zijn.

En bij al die andere waarnemende zintuiglijkheid is het geval dat ik me die niet bewust behoef te zijn.
Ik behoef me niet expliciet warm te voelen om iets als koud waar te nemen. Ik kan echter wel de conclusie trekken dat ik iets als koud voel als dat iets kouder is dan mijn eigen lichaam, dat dus warmer moet wezen.

Ook hier dus dus sprake van bewusteloosheid, namelijk de temperatuur van mijn lichaam.
En ook hier moeten we dus de conclusie trekken dat deze ontbrekende zintuiglijkheid van het eigen lichaam als materie aanwezig is, die wel waargenomen kan worden, maar niet behoeft waar genomen te worden, maar dan toch wel aanwezig is (wat we dan materie noemen: bewusteloze zintuiglijkheid).

En in het algemeen kunnen we dan ook zeggen dat wij slechts heel weinig van ons eigen lichaam ervaren, dat immers een zeer ingewikkeld systeem is waarvan we zo onmiddellijk heel weinig ervaren dan alleen de meest noodzakelijke oppervlakkigheid.
En dan nog het meeste voor zover dan van buiten door onze zintuiglijke organen wordt waargenomen, zonder dat we die zintuigen zelf zintuiglijk waar nemen, noch het functioneren daarvan.

Dus we ervaren zelf niet de dialectiek dat we warm zijn om iets als koud waar te nemen, maar trekken slechts die verstandelijke conclusie.

Dus net zoals een ding, die bewusteloos is, zo zijn wij ook zelf grotendeels bewusteloos.
Maar zoals wij dan wel een groot bewustzijn der dingen kunnen hebben, zo hebben de microwezens op hun beurt een groot bewustzijn van ons, want ze wonen immers in ons lichaam en zij ervaren wel de volledige dialectiek van ons zintuiglijke waarneming, weten wel hoe dat allemaal werkt.

2 januari 2012, 20:30	#359
harriechristus Secretaris-Generaal VN Geregistreerd: 29 december 2009 Locatie: amsterdam Berichten: 29.461	72 - Het IK als algemene zintuiglijkheid. Degene die waarneemt is het IK, die we dan kunnen bepalen als algemene zintuiglijkheid, dus zo dat de ene zintuiglijkheid de andere waarneemt. Daarvan kunnen we eerst eenvoudige voorbeelden noemen, zoals dat ik zelf warm moet zijn om iets als koud waar te nemen of omgekeerd koud om iets als warm waar te kunnen nemen of hard om iets als zacht waar te nemen en zacht om iets als hard waar te nemen. Dus volgens de idee der dialectiek, de leer der tegenstelling. Ook met kleuren gaat dit op dat elke kleur zijn eigen tegenstelling heeft. Smaken zijn ook vrij beperkt en eenvoudig in zoet, zuur, zout en bitter, al zou ik niet weten wat hier de precieze tegenstellingen zijn. Maar met geuren wordt dat wat moeilijker, vanwege de enorme hoeveelheid daarvan, maar we mogen veronderstellen dat daarbij een zelfde soort dialectiek aanwezig is. Maar met geluiden moet het wel de algehele stilte zijn, dus eigenlijk alleen maar de ontvankelijkheid voor een geluid, zonder dat het eigen ik de vorm heeft van een tegengeluid, want het is moeilijk voor te stellen dat er steeds geluid in onze hersenen zou zijn. En bij al die andere waarnemende zintuiglijkheid is het geval dat ik me die niet bewust behoef te zijn. Ik behoef me niet expliciet warm te voelen om iets als koud waar te nemen. Ik kan echter wel de conclusie trekken dat ik iets als koud voel als dat iets kouder is dan mijn eigen lichaam, dat dus warmer moet wezen. Ook hier dus dus sprake van bewusteloosheid, namelijk de temperatuur van mijn lichaam. En ook hier moeten we dus de conclusie trekken dat deze ontbrekende zintuiglijkheid van het eigen lichaam als materie aanwezig is, die wel waargenomen kan worden, maar niet behoeft waar genomen te worden, maar dan toch wel aanwezig is (wat we dan materie noemen: bewusteloze zintuiglijkheid). En in het algemeen kunnen we dan ook zeggen dat wij slechts heel weinig van ons eigen lichaam ervaren, dat immers een zeer ingewikkeld systeem is waarvan we zo onmiddellijk heel weinig ervaren dan alleen de meest noodzakelijke oppervlakkigheid. En dan nog het meeste voor zover dan van buiten door onze zintuiglijke organen wordt waargenomen, zonder dat we die zintuigen zelf zintuiglijk waar nemen, noch het functioneren daarvan. Dus we ervaren zelf niet de dialectiek dat we warm zijn om iets als koud waar te nemen, maar trekken slechts die verstandelijke conclusie. Dus net zoals een ding, die bewusteloos is, zo zijn wij ook zelf grotendeels bewusteloos. Maar zoals wij dan wel een groot bewustzijn der dingen kunnen hebben, zo hebben de microwezens op hun beurt een groot bewustzijn van ons, want ze wonen immers in ons lichaam en zij ervaren wel de volledige dialectiek van ons zintuiglijke waarneming, weten wel hoe dat allemaal werkt.