Het grote pijnpunt van het taalextremisme is het siumpele feit dat men
een taal niet kan opleggen - als de meerderheid in antwerpen binnen 30 jaarzou verkiezen arabisch te spreken - is dat een feit waar geen enkele
wet iets tegen vermag. In de VS was er geen nood aan een taalwet die
het engels zou beschermen, tot er nu in sommige staten een groot aantal
ééntalig spaanssprekenden opduikt die een groot verspaansingsimpact heeft
en zie : reeds klinken daar luid stemmen om het engels in wetten te beschermen.
De nederlandse taal heeft in het verleden inderdaad grote nood aan bescherming gehad : nu slaat de slinger stilletjesaan door naar alle
"levende" talen in de EU die allen onder zware druk van het engels krijgen te lijden.
Het verhaal is eentonig : maar het veralgemeend invoeren van Esperanto
als algemeen aanvaarde 2de hulptaal zou de druk misschien kunnen doen afnemen.
__________________
Deze gebruikersnaam wordt niet meer benut - maar wel mijn werkelijke naam : Roger Verhiest
|