Het karakter van de Linksen
Het karakter van een potentiële Linkse heeft als basiscomponenten een mix van overdreven afgunst, hebzucht, een verlangen naar macht en overheersing, en agressiviteit. Potentiële Linksen zijn geneigd het gebruik van dwangmethoden te rationaliseren – de meest wrede is ordinaire diefstal – om te nemen van degenen die zij als ontzettend rijk en welvarend beschouwen. Zij zien het met geweld ontvreemden van het eigendom van anderen als een gesanctioneerd natuurrecht om materiële ongelijkheid te elimineren.
Sterker nog dan de hebzucht naar niet zelfverdiende welvaart is de lust voor het overheersen, hun verlangen om dwang uit te oefenen op de maatschappij. De geboden rechtvaardiging voor het autocratische overheersen van mensen is zogenaamd ‘het algemeen belang’. Vanwege hun lust om het voor het zeggen te willen hebben, voelen linksen zich aangetrokken tot revolutionaire politiek, populaire sociale bewegingen en de laatste jaren ook het milieufanatisme.
In contrast hiermee zal een door hebzucht gemotiveerde ondernemer in de vrije markt eerder proberen mensen over te halen hun geld of eigendommen aan hem te besteden. Hij kan ook een buitensporig verlangen naar macht hebben, maar die macht wordt uitgeoefend in een economische sector en beïnvloedt slechts indirect het gedrag van andere leden van de samenleving.
Een dwangmatige utopist verklaard al onze maatschappelijke problemen (en de laatste tijd ook milieuproblemen) in termen van conflicten tussen groepen of klassen mensen die ongelijke economische macht en sociale status hebben. De dwangmatige utopist gelooft dat er absoluut perfecte collectivistische oplossingen voor alle problemen bestaan. Men bedenkt die oplossingen door “rationele” redenaties en ze móeten worden geïmplementeerd – indien nodig met dwangmaatregelen (en die zijn altijd nodig!) – om de perfecte gelijkwaardige samenleving te scheppen. Dit geloof heeft veel weg van een religieus dogma en is immuun voor tegenargumenten. De dwangmatige utopist gelooft dat hij, na afloop van ‘de strijd’, het recht heeft op autoriteit, status en invloed.
Linksen maken zich hard voor een groot aantal kwesties die wij algemeen classificeren onder de noemer ‘politieke correctheid’. Bijna iedere politiek correcte kwestie is gebaseerd op een of andere ongelijkheid aangaande geslacht, ras, cultuur, seksualiteit enzovoorts. Dwangmatige utopisten vormen altijd het leiderschapskader wanneer een publieke campagne wordt gevoerd tegen ‘de ongelijkheid’. De oplossing die wordt aangedragen is steevast een dwangmatig opgelegde maatregel om sociaal gedrag te veranderen.
Linksen neigen naar een agressieve vorm van activisme, waarbij hun utopische overtuiging publiekelijk wordt verkondigd als een soort evangelie. De motivatie voor de Linkse politicus is het verlangen wetgeving door te voeren voor grootschalige sociale en economische nivellering. Voor de Linkse academicus en intellectueel is het het verlangen, simpel gezegd, iedereen te dwingen om te denken en handelen volgens een model van menselijk gedrag gebaseerd op een Linkse filosofie. Voor de fabrieksarbeider kan het zoiets simpels zijn als haat tegen de baas.
De aard van het karakter van Linkse mensen vormt hun ideologie. Er is een onplezierige waarheid over links die door haar aanhangers fel ontkend wordt. De fundamentele, sublieme aantrekkingskracht van Links is niet haar roep om altruïsme, maar eerder de belofte van macht aan diegenen die participeren in het opleggen van noodzakelijke dwangmaatregelen.
|