Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Bollywood
In België en china heb je nog steeds een kans om op de maatschappelijke ladder op te klimmen. In Cuba wordt dit door het systeem aan banden gelegd.
Ik had in Cuba ook een leuke tijd, doch had medelijden met de Cubanen die op een eerlijke manier iets van hun leven wouden maken en daar gewoon de kans niet toe kregen...
|
in Cuba kun je ook de maatschappelijke ladder opklimmen, je kunt dokter worden, directeur, zelfs bestuursmandataris je hoeft daarvoor niet eens in een rijke familie geboren te zijn zoals in de meeste landen.
Je kunt er niet rijk worden, ik denk niet dat je rijk moet zijn om tevreden te zijn, klinkt melig maar het is wel zo.
Wat ik wel apprecieer aan Cuba is dat, welke functie je ook hebt, straatveger of ingenieur, je zult naar dezelfde straatfeestjes gaan, dezelfde rum drinken en in dezelfde buurt wonen. Jij ziet dat als een nadeel, voelt je verheven boven de massa, ik zie dat als een voordeel.
Natuurlijk zou het economisch wel interessant zijn als mensen met een ondernemingsgeest vrij waren om hun eigen bedrijfje op te richten, dat fnuiken is voor niets goed en dat is m'n kritiek op Cuba. Maar voor de rest ben ik voor egalitarisme. Je ziet trouwens dat die strekking opnieuw belangrijker wordt in China, ze willen er duidelijk iets doen aan de kloof tussen arm en rijk. Bijna alle nieuwe bouwprojecten in Peking worden door staatsbedrijven gebouwd in egalitaire stijl, gedaan met de golfterreinen en jacuzzi's (gelukkig maar), de parallelle partijcellen die in elk bedrijf een vinger in de pap hebben hebben ook de opdracht gekregen iets te doen aan de excessieve lonen van kaderleden.(the economist, deze week, met als thema "staatskapitalisme")
Een ander interessant idee dat rechtstreeks uit de oude maoïstische doos komt:
Kaderleden en managers moeten enkele weken per jaar tussen de laagste categorie arbeiders in hun bedrijf handenarbeid uitvoeren, zonder privileges. Dat is trouwens ook goed voor elk bedrijf, dan weten ze wat er leeft bij arbeiders en hoe het er in realiteit aan toe gaat. Het is ook goed om elite-vorming en arrogantie tegen te gaan. Zou geen slecht idee zijn om in het Westen ook door te voeren. Een goede manager of chef gaat een pint drinken met z'n werknemers na de uren, of lult over voetbal tijdens de schaft bij een boterham in de kantine. Dat doe ik zelf ook: soms spring ik persoonlijk in als er zieken zijn en mensen hun congé niet krijgen, ik ga met m'n bedienden dikwijls na de uren op café, en dan weiger ik over het werk te spreken. Dat wordt geapprecieerd, en als ik ze iets vraag doen ze het ook altijd.(met enkele uitzonderingen, en die moeten dan ook niet veel va mij verwachten) Veel beter dan al die kaderleden die neerkijken op degene die onder hen staan.