Er zijn massa's blogs en uitspraken van vakbondslui geweest de laatste dagen die de niet-stakers op fb, twitter en irl afschilderde als ongeïnformeerden, studenten met teveel tijd, kindjes van rijk-niet-zo-hard-werkende ouders, high-potentials, rechtse oproerkraaiers en meer van dat moois. Allen hadden ze één ding gemeenschappelijk: en onnalaatbare drang om niet op de inhoud in tegaan, maar om maar op de boodschapper te schieten. Het oneens zijn met de vakbond, nee maar, hebben we dat ooit!
Tekenend voor een verworven-rechten generatie die de rekening wil doorschuiven naar de jongere generaties, waar ze overduidelijk elke voeling mee is kwijt gespeeld
Tekenend ook voor een vakorganisatie in verval, die de krijtlijnen van zijn eigen ondergang aan het uittekenen is. Ontkenning is niet zelden een eerste stap bij tegenslag
.
En tuurlijk heb je twitter niet nodig; het siert Termont enkel dat hij begaan is met zijn medeburger, en het is verhelderend dat een vakbond daar zo op reageert. Solidair en sociaal zijn is mensen laten stranden in een station
Goed om te zien ook dat de NMBS eens wat moeite doet om zijn gebrek aan stiptheid doorheen het jaar wat te compenseren; om 22h begon de fanfare normaal, maar bij de NMBS leven ze ongetwijfeld in een andere tijdzone. Naar verwachting switcht die tijdzone morgenavond dan ook nog eens, kwestie van pas om 6h dinsdag terug te moeten starten, nietwaar