[An Arkos]

Eerst en vooral: ik kan natuurlijk niet voor alle anarchisten spreken, maar de basis is dat het kapitalisme suckt en dat we naar een samenleving streven gebaseerd op vrijheid, gelijkheid en solidariteit, op dat vlak is er de laatste paar honderd jaar weinig veranderd.

Hoe zie ik, als anarchist, dat nu?

Wel volgens mij hebben we een dubbele strijd: enerzijds uitbouwen van alternatieven tegenover het kapitalisme en de staat. Voor mij komt dat dan neer op netwerken uitbouwen waarop we kunnen terugvallen als het misgaat: netwerken voor onderlinge hulp qua huisvesting, eten, kleren, ...
Dus geen piramidale organisaties waarbij de top bepaalt wat de basis doet, maar horizontale netwerken waar ieder evenveel inspraak heeft. Het doel is ervoor te zorgen dat iedereen bijdraagt wat ze kan en gebruikt wat ze nodig heeft.
Concrete voorbeelden: denk aan kraakpanden waar het gebruiksrecht boven het eigendomsrecht wordt gesteld, weggeefwinkels waar kleren worden verzameld om gratis doorgegeven te worden, eten dat uit containers achter winkels wordt gehaald of uit de rekken wordt gehaald met vijfvinger kortingen.

Die netwerken bouwen we dan hopelijk zover uit dat ze de huidige economie, die op winst gebaseerd is, kunnen vervangen.
Zo gezegd klinkt het simpel, maar natuurlijk, breekt die samenleving, die alternatieve economie compleet met de logica en de wetten van de staat, dus wordt een confrontatie onvermijdelijk.
Kijk maar wat er gebeurt als je beslist dat leegstand absurd is, en een huis kraakt. Je kan er misschien even blijven, maar uiteindelijk wordt het privébezit verdedigd door flikken, rechters en deurwaarders en wordt je buiten gegooid.
Er zal ook veel meer nodig zijn dan dat, de bedrijven en fabrieken die we nodig hebben om voor een aangenaam leven te zorgen, moeten overgenomen worden en ingepast in de horizontale netwerken, de bazen moeten er buiten gegooid worden.

Daar ligt het tweede deel van de strijd: de verdediging van onze alternatieven en dus ook de aanval tegen de staat.