[Patriot!]

DE STILLE HERDENKING



Reeds 11 jaar is het geleden dat onze geliefde Vorst, Koning Boudewijn het
tijdelijke inruilde voor het eeuwige. Na de troonsbestijging van Albert II
(9 augustus 1993) kende ons Vorstenhuis talrijke vreugdevolle momenten,
waaronder twee prinselijke huwelijken en een aantal geboortes. Niettemin
past het om vandaag even in alle sereniteit stil te staan bij het heengaan
van een grote Koning. Boudewijn I kwam in zeer moeilijke omstandigheden op
de Troon, nadat zijn vader, Leopold III besloten had te abdiceren. In 1950
was ons land verscheurd door de Koningskwestie. Het is de verdienste van
Koning Boudewijn geweest dat hij door zijn manier van handelen mede de rust
heeft weten te herstellen en een integrerende factor werd. Inderdaad heeft
het Belgische volk al spoedig de jonge monarch omarmd en hem dikwijls zijn
warme genegenheid betuigd. Die genegenheid was wederzijds. De Koning
handelde steeds vanuit de wens het beste te doen voor ons land.



Eén van de voordelen van de constitutionele monarchie is dat de Soeverein
niet partijgebonden is en dus niet de belangen van één partij of strekking,
maar wel die van de ganse bevolking behartigen kan. Dit alles, wel te
verstaan, binnen een grondwettelijk kader. Waar de verkozen president
slechts op korte termijn hoeft te denken, heeft een Koning een gans leven
tijd om te werken voor de Natie. Dat Boudewijn I dat op een voortreffelijke
manier heeft gedaan bewijst de immense golf van rouwbetuigingen die ons land
11 jaar geleden overspoelde.



Ondanks het feit dat, we zegden het al, de Koning boven de partijen staat,
past het hier wellicht om toch nog even aan te geven dat onze partij de
enige partij is die zich verzet tegen een ceremoniële invulling van de
Koninklijke functie, tegen een republiek, en – uiteraard- tegen een Vlaamse
of Waalse republiek. Voor ons moet België een unitair Koninkrijk zijn. Een
duidelijke positie dus.