[Dirk A]

Oorspronkelijk geplaatst door Zucht

Het bijzonder grappige aan deze uitspraak van EDR is dat de Franstaligen zelfs niet in staat zijn om ook maar enige steun en begrip op te brengen voor hun Vlaamse coalitiepartners. Toen Verheirstraete opperde dat federale topambtenaren eigenlijk toch tweetalig zouden moeten zijn, werd hij door de Franstaligen terug zijn hok ingestuurd. Milquet heeft net nog wat olie op het vuur gegooid en haar coalitiepartners een ferme stamp in het kruis geplaatst, door aan te geven dat ze hun circulaire Peeters iets zuidelijker van dat kruis mogen steken. Enz... enz.... De Motte die pleit voor meer samenwerking met Vlaanderen, maar nog steeds weigert om de papieren voor de regeling van de Meise plantentuin te tekenen. Het houdt niet op. Het is genetisch, de Franstaligen zijn niet in staat om de deelstaat Vlaanderen te erkennen en te respecteren. (Over Nederlandstaligen in Brussel en Walloniïe zwijgen we natuurlijk best helemaal, nietwaar mevrouw A. Spaak en meneer O. Maingain ?)
Nu is het nog even wachten op de magie die ze uit hun hoed gaan toveren mbt de begroting. We kunnen er al zeker van zijn dat de Vlaamse partijen weer in hun hemd gezet zullen worden.
Als N-VA dus opnieuw in de oppositie gedrongen wordt na de volgende verkiezingen, zal het zeer waarschijnlijk met een nog kleinere minderheid aan Vlaamse kant zijn. Uiteindelijk moet die kruik wel barsten.

We spreken dan over een periode van 8 jaar. Niemand kan voorspellen wat er in deze periode zal gebeuren. Ze kunnen het cordon eliotair ook na 2019 nog volhouden. Waar ligt de grens? Voor mij ligt de grens duidelijk bij een Vlaamse minderheid en is de huidige regering reeds onaanvaardbaar. Dus voor mij zijn er maar 2 opties: Vlaamse onafhankelijkheid uitroepen of gedoogregering.