[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Nyquist

Dat is eventueel een redenering waar ik in zou kunnen stappen als we een of ander nationaal pensioenfods hadden, zoals in Nederland, of een single payer systeem zoals elders.

In ons geval zijn we daarvan afgestapt. Ik betaal niet voor m'n eigen pensioen van later. Ik betaal nu voor de gepensioneerden van nu. Mijn kinderen en kleinkinderen zullen voor mijn pensioen moeten betalen. Alle sociale bijdragen die jij ooit hebt betaald zijn al lang uitgegeven.

Pensioenen zijn dus in weze niets anders meer dan een sociale dienstverlening van de overheid, die betaald wordt voor een deel door sociale bijdragen en voor een deel uit algemene fondsen.

Ik snap dat wel, maar dat is gewoon pervers natuurlijk. De "ik betaal voor de ouderen, en de jongeren betalen voor mij" is enerzijds uiteraard een gevaarlijk spelletje (zoals we nu vaststellen), maar anderzijds verandert dat niks aan het feit dat ge een bijdrage betaalt (ik weet wel dat dat voor ambtenaren een vestzak-broekzak operatie is, maar het maakt deel uit van de formele facturatie).

Ik zou zelfs argumenteren dat het op die manier nog meer een "contractuele verbintenis" is. Als ik zou sparen voor mijn eigen pensioen (wat ik zou denken dat de normale manier van doen is), dan is dat mijn eigen affaire, en als ik in een slecht pensioensfonds ben terecht gekomen, pech voor mij (een van de redenen waarom ik WEL vind dat een soort van verstaatsing van het pensioensparen geen slecht idee is - of tenminste een vorm van mutualiserende verzekering). Niemand heeft te beslissen over hoeveel dat nu moet zijn.

Word ik echter gedwongen om een systeem te FINANCIEREN tijdens de actieve periode, dan kan ik er toch wel van uitgaan dat mij dat GELIJKAARDIGE RECHTEN geeft als het mijn toer is om gefinancierd te worden, anders is er iets fundamenteels niet in orde.

Maar het gaat niet om een contract. Er is niets dat vastlegt of ook maar veronderstelt dat een overheid tijdens het volledige leven van een natuurlijk persoon geen wijzigingen mag maken aan de pensioenregeling.

Zoals ik al zegde, er is een vorm van gewoonterecht. Vooral als ik zelf in een zeker systeem heb bijgedragen, lijkt het mij logisch dat grosso modo dezelfde regels van toepassing zullen zijn als ik aan de ontvangende kant passeer. (ik spreek hier echt niet voor mijn eigen zak, ik heb nooit een ambtenaar statuut gehad, louter principieel hier)

Kijk naar Griekenland, dat is exact wat daar nu gebeurt.

Juist, omdat de staat failliet is. Dat ALLE schuldeisers dan delen in de brokken, inclusief de pensioen gerechtigden, is "normaal".

Helaas, dat is niet zo. In de prive of de regionale overheden heeft je werkgever zelfs hoegenaamd niets te maken met de uitbetaling van je pensioen, laat staan dat die daar een overeenkomst over zou kunnen sluiten. Traditie heeft ook geen enkele waarde.

Het is geen "traditie". Het gaat erom aan een systeem deel te nemen waar er, gezien de decennia lange constantheid, geen redelijk vermoeden kan bestaan dat je wel voor het stuk "bijdrage" mag zorgen, maar dat de spelregels veranderen als je aan het stuk "ontvangst" gaat komen.