Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Frans Oghtendlicht
Beste,
uw ideeën aan de koffietafel zijn het punt niet. Wel het gegeven dat u over openbare wegen rijdt en in publiek gefinancierde scholen onderwijs hebt gevolgd.
|
Beste,
die heb ik dubbel en dik betaald, of mijn ouders hebben die dubbel en dik betaald. Wat ik wilde aangeven was dat het een SMOES is om te stellen dat iets "collectief" is, en dat de individuen die in dat collectief gedwongen worden, voor eeuwig en drie dagen verschuldigd blijven aan dat collectief omdat ze (zonder keuze) gebruik gemaakt hebben van de producten en diensten door dat collectief geleverd. Want hierbij wordt vergeten dat die individuen ook bijgedragen hebben, en alles zit hem in de balans tussen hun bijdrage, en de prijs van de diensten en goederen die ze verbruikt hebben.
Je kan wel degelijk quitte zijn ten opzichte van dat collectief. Maar dat is natuurlijk minder duidelijk dan wanneer er perfect klare rekeningen zijn die het geval zijn in een liberale maatschappij.
Het is van die flou dat mensen die graag profiteren van anderen misbruik maken, door te stellen dat die anderen maar moeten BLIJVEN meer middelen in dat collectief stoppen dan ze terug krijgen, omdat ze "gemeenschappelijke middelen" (scholen en wegen) ook zouden hebben gebruikt.
Maar die redenering is fout.
Vergelijk: "publieke weg", en de belastingen die iemand ervoor betaalt. Is die nu "quitte", of niet ? Wel, moeilijk te zeggen (en het is van die "moeilijk" dat collectivisten gebruik maken, om de vettere citroenen uit te persen).
met: "prive weg". Die prive weg wordt door iemand aangelegd, met de bedoeling daar winst op te maken. Een markt van gebruikers vormt zich, en een prijs van het gebruik van die weg komt daaruit tevoorschijn. Als een gebruiker die prijs betaalt, dan is hij quitte voor het gebruik van die weg. Hij moet nadien aan die eigenaar van die weg niks meer (tot aan de volgende keer dat hij die weg wil gebruiken natuurlijk).
Aangezien hier een duidelijke rekening is gepresenteerd, zal niemand komen zagen dat "aangezien je vroeger ooit die weg hebt gebruikt, ben je eeuwig en drie dagen een stuk van uw inkomsten schuldig aan de eigenaar van die weg, want zonder die weg was je niet geraakt waar je nu bent". Nee, toen die gebruiker zijn tol heeft betaald, was hij quitte met de eigenaar van de weg om die weg te gebruiken.
En uit die vergelijking kan je nu opmaken of een zekere belastingsdruk de belastingsbetaler "quitte" maakt of niet: is die belastingsdruk voor die persoon GROTER dan de prijs die een markt zou bepalen, dan heeft die belastingsbetaler niet alleen zijn factuur betaald, maar ook nog die van anderen. Betaalt de belastingsbetaler een kleiner bedrag, ja, dan is hij niet quitte, want iemand anders (een andere belastingsbetaler) heeft een deel van zijn verbruik betaald.
En op die manier kan je trouwens al een eerste schatting bekomen van wie "quitte" is en niet. Als je zou aannemen dat de som van alle belastingen ruwweg overeen komt met de hypothetische marktwaarde van alle staatsdiensten, dan kunnen we stellen dat - aannemende dat mensen gemiddeld een vergelijkbare portefeuille staatsdiensten gebruiken - de GEMIDDELDE hoeveelheid belastingen de "juiste prijs" is voor die staatsdiensten. Betaal je meer belastingen dan dat gemiddelde, dan ben je niet alleen quitte, maar betaal je ook nog eens voor anderen. Betaal je minder dan dat gemiddelde dan ben je niet quitte, want je hebt meer staatsdienst "verbruikt" dan je betaald hebt.
Maar zelfs dat is niet juist, want een staat is meestal onefficient, in de zin dat de waarde van de aangeboden diensten, gerekend moest er een vrije markt voor die diensten zijn, meestal veel kleiner is dan de totaal geinde hoeveelheid belastingen. Maw, de ECHTE prijs van die staatdiensten is dus nog lager dan de "gemiddelde belasting".
Dat wil zeggen dat nogal wat belastingsbetalers VEEL MEER betalen aan de staat via hun belastingen, dan ze diensten (wegen, school,...) terugkrijgen. Die zijn dus zeker en vast "quitte".
Het is een van de redenen waarom een constante belasting (geen proportionele flat tax he, nee, een constant bedrag, voor iedereen het zelfde) de "eerlijkste" vorm van belasting zou zijn. Iedereen betaalt dan evenveel voor de staatsdiensten die hij krijgt.