Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door roger verhiest
Er zijn nog andere categorieën mensen die niet om euthanasie kunnen vragen en er zijn er ook die er niet om mogen vragen. Bovendien is er een flinterdunne grens tussen "euthanasie" en "palliatieve levensbeëindiging"
die overigens ook reeds bij post-natale "abortus" of "euthanasie" voorkomt.
|
Die is absoluut niet flinterdun tenminste als men niet uitgaat van wat in de volksmond allemaal onder euthanasie begrepen wordt.
De essentie van euthanasie is net dat het uitgaat van een expliciete wens van de patiënt om ( op voorhand ) te mogen/kunnen sterven.
'palliatieve levensbeëindiging' is ook zo'n gedrocht van een begrip dat leidt dat de term 'palliatieve zorgen' ook in een negatief daglicht komt te staan.
Uiteindelijk draait palliatieve zorg enkel om de 'verzachting/verlichting' die je een patiënt kan schenken.
Uiteraard is het zo dat bij stervensbegeleiding dat vaak nog het enige en laatste is wat men zal kunnen doen ... vandaar die connotatie
Zelfs palliatieve sedatie (men brengt de patiënt in een slaaptoestand) heeft niet de bedoeling te doden maar om te laten sterven.
Uiteraard moeten we er bij vermelden dat in de het vaak een potje is.
Citaat:
Puur theoretisch kan men het over "grote ethische principes" hebben, in de praktijk dringen zich dikwijls keuzes op in functie van praktische bezwaren tegen de algemeen heersende ethiek.
Ik ben vooral bang voor quasi dwingende "regels" en vanzelfsprekend ook voor willekeur van medici die eventjes beslissen wat er goed is voor ouder en kind.
Medisch ingrijpen bij elke levensbeëidiging inclusief abortus moet altijd eerder een uitzondering blijven, een uitzondering die zo weinig mogelijk
gereguleerd is : we moeten vertrouwen hebben in de mens zelfs indien hij in uitzonderlijke omstandigheden moeilijke keuzes moet maken.
|
Hier ben ik het mee eens.... op het in het vetgedrukte na
Als er iemand dient te besliisen wat goed is voor een kind/baby/foetus ( mbt levensbeëindiging ) dan lijkt me dat wel vanzelfsprekend de medische wereld ipv de ouder.
Gek genoeg is dat niet de heersende ethiek/menatlisteit en ziet men de ouders als ultieme autoriteit.
Volgens mij vind die opvatting zijn oorsprong nog terug in de oudere, maar nog al te vaak heersende, gedachtegang dat een kind in feite een 'eigendom' is van de ouders.