Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Robinus V
Een frisse invalshoek om vastgeroeste ideeën los te werken. Daar houd ik van. Ik neem aan dat prosumptie betekent zelf de producten die je consumeert produceren?
Cijfers heb ik er niet over, maar het kan vanuit individueel standpunt bekeken zeker opportuun zijn om 'buiten de economie' te produceren en consumeren. 'Buiten de economie' tussen aanhalingstekens, omdat het natuurlijk wél een deel van de economie is, ook al valt daar weinig van te merken in veel economische analyses.
In de middeleeuwen was er natuurlijk enkel deze 'economie buiten de economie' voor de meeste mensen. Maar deze prosumptie is inefficiënt. Waarom wordt er dan toch vaak voor prosumptie gekozen? Dat is (1) doordat als werknemer een deel van de meerwaarde wegvloeit naar de aandeelhouders en (2) doordat de productie binnen 'de markt' belast wordt.
Prosumptie is meestal 'goed voor zichzelf' en 'slecht voor de samenleving als geheel'. De prosument zelf heeft meer, de samenleving in zijn geheel heeft minder producten.
Door te roepen dat de prosument egoïstisch is, lossen er uiteraard geen problemen op. Het is de economische structuur op zich die fout in elkaar zit en er niet op gericht is dat een individu de meeste welvaart bekomt door de meeste welvaart te veroorzaken.
Voor een deel lost de prosument zelf de tegenstelling tussen lage efficiëntie bij prosumptie en minder overhouden bij handel op, bijvoorbeeld door een 'ruil naast de officiëel erkende ruil'. Zeg maar de zwarte markt. Doch de zwarte markt heeft grote beperkingen. Daarom wordt er vaak gekozen voor compleet legale alternatieven, die niet met euro's of andere erkende munteenheden werken, maar wel met waardemiddelen specifiek voor deze private markt. Dat wordt nul belast en er ontstaat toch ruil en specialisatie, met het oplossen van een deel van het inefficiëntieprobleem als gevolg. Jammer genoeg is een bijkomstigheid van de zaak dat de sociale zekerheid op die manier ondermijnd wordt, of zeg maar de overheid in het algemeen. En toch is het lang niet het optimum. En eens het wel het optimum wordt en iedereen naar zo'n 'andere markt' overgestapt is, dan zal die andere markt ook belast worden, kan met vrij grote zekerheid voorspeld worden.
Prosumptie is een symptoom van een probleem: een lang niet ideale markt van ruil en specialisatie. Wat is een oplossing? Belasting op arbeid en consumptie zoveel mogelijk tot een minimum herleiden, en belasting op vermogenswinst verhogen.
|
Vandaag plukken we de vruchten van een uit de hand gelopen monopolyspel waarbij schulden worden opgebouwd. Een monopolyspel heeft als voordeel dat welvaart in een versneld tempo kan opgebouwd worden, net omwille van het spel dat op een gezonde manier concurrentie in de hand werkt. Zoals altijd herbergt het goede ook het slechte met als gevolg dat we nu worden geconfronteerd met de pathologische vorm van hetzelfde spel, voorbijgaand aan de doelstelling van het spel zelf. De fixatie of vastgeroestheid van het dogmatische denken dat hieruit voortvloeit blijft halsstarrig vasthouden aan dezelfde methodiek, met zware gevolgen voor mens en milieu. De prosument, door noodzaak of middels gebruik van een gezond economisch verstand, zoekt dan alternatieven om zich te onttrekken van deze pathologie en keert zich terug naar de essentie van economie, het voorzien in de primaire behoeftebevrediging.