Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door groene flamingant
parsprototem, heb je al eens gewoon overwogen om naar de vrederechter te stappen?
|
Op grond van wat? Ik heb twee jaar in een topadvocatenkantoor gewerkt als secretaresse in de Louizalaan, Brussel. Er is juridisch gezien geen enkel 'verhaal'. Ik heb geen enkel bewijs in mijn hand. Geen enkel.
Als ik naar buiten kom met mijn probleem, gaat er vanzelf een polemiek openbreken waar ik geen enkele controle meer over heb.
Uiteindelijk zou ik de huisvestingsmaatschappij voor de rechter moeten dagen. Ik ben niet van gisteren.
Huurders die netjes aanvragen doen en het argumenteren krijgen een njet. De mensen die geen aanvraag doen, doen maar op en krijgen geen opmerkingen.
Ik heb ooit een brief in de bus gekregen dat mijn gras in de voortuin te hoog stond. Ik heb gebeld en gevraagd of de persoon die rapport uitgebracht heeft wel een botanicus was. Het was namelijk geen hoog gras maar margieten die zich aan het uitzaaien waren. En nog voor de brief aankwam, waren de margrieten 'door mij 'geveld'.In die brief stond ook dat ze de wijk netjes wilden houden. Die boodschap lijkt alleen maar voor mij bestemd te zijn omdat ik nog tot enige communicatie in staat ben, zeker? Ik denk er ook over na om te veinzen dat ik plots geen Nederlands meer spreek (een soort amnesie). Misschien krijg ik dan ook een rode loper uitgespreid voor mij.
Hoe kan ik naar de vrederechter stappen? Met wat in mijn handen ? Drie kikkers die overgevlogen zijn? Daar gaan ze goed mee lachen. Kindergehuil? Dat is eigen aan een sociale wijk. De frequentie ervan: who cares?
Dat de kinderen opgesloten en afzijdig gehouden worden van de maatschappij... dat valt onder privacy en onder who cares?
Ik ben op het einde van mijn krachten al een hele tijd. Het exitentiële begint duchtig de kop op te steken.