Begint het eindelijk te dagen? Blijkbaar hadden ze het tot hiertoe nog steeds niet begrepen.
Ik herinner hierbij nog even aan twee sociale werkers die in Antwerpen en Boom stante pede werden ontslagen omdat ze de salafisten zagen opkomen en hiervoor verwittigden!
Men zegge en schrijve:
APRIL 2007
Om van te kotsen als je het nu bekijkt. Hoeveel doden zal Patrick Janssens nog op zijn geweten hebben?
Citaat:
(....)
Een van de maatschappelijke veranderingen waarmee steden als Antwerpen te maken hebben, is de opkomst van gestructureerd, radicaal islamistisch gedachtegoed. Dat is verontrustend omdat dit vaak volkomen onopgemerkt gebeurt in wijken met een hoog aantal Antwerpenaren van andere origine.
Enkele jaren geleden vestigde een dergelijke organisatie zich in de wijk waar ik als projectmedewerker werkte. Het bestaan van deze nieuwe organisatie viel op doordat plots predikers opdoken in onze buurt die, met de koran onder de arm, jongeren aanspraken op straat. Deze verenigingen werken volgens een vaste structuur. De top die het gedachtegoed verspreidt is hoog opgeleid, hier geboren en vaak ook opgegroeid. Zij zetten de navolging van de zuivere islam centraal, en hierbij krijgt het beleid de rol van boeman. Iedere vorm van kritische bedenking betreffende hun gedachtegoed beschouwen ze as een provocatie van het Westen tegen het geloof, en moet met alle middelen bestreden worden.
Hun visie is duidelijk: de omgeving hoort zich aan te passen aan hun beleving van de islam, en niet andersom. Eveneens moet de achterban overtuigd worden. Jongeren krijgen volgens hen te vaak een “verkeerde” visie over het geloof voorgelegd, met culturele accenten door hun onontwikkelde ouders en imams die geen tot weinig opleiding hebben. Dit gat wordt door de verenigingen die de zuivere islam uitdragen gedicht.
Net als andere jongeren zijn ook islamitische jongeren op zoek naar een identiteit. Die wordt aangereikt door deze verenigingen. Via internet worden jongeren vanuit de visie voor een strikte islam geadviseerd over ieder aspect van het menselijk bestaan, inclusief regels voor correct telefoneren of toiletbezoek. Er worden gesloten zittingen ingericht, waar onderricht wordt gegeven in fikh (studie, formulering van het Islamitisch recht) en waar de sharia (de wetgeving, Arabisch woord voor inzicht, kennis en weten) wordt gepredikt. Ik vernam dit alles omdat het mij anoniem werd gemeld via brieven, via het internet en door persoonlijke getuigenissen. Ook kwamen vanuit de islamitische gemeenschap zelf meldingen binnen over opruiende taal van imams en predikers.
De radikale islamistische verenigingen ontwikkelen geen samenwerkingsverbanden met andere partners in de wijk. Ze halen hun inkomsten voor de huur van lokaal, inrichting van zomerkampen en andere werking uit sponsoring vanuit Saoedi-Arabië en Jordanië. De leiders van de vereniging kregen in die landen eveneens een opleiding. De radikale groepen sluiten zich evenmin aan bij de bestaande koepels of federaties. Niemand heeft zicht of controle op wat deze verenigingen doen, hoe groot hun impact is of tot welke problemen de verspreiding van hun gedachtegoed leidt.
En die problemen zijn er. Omdat je volgens de islamisten enkel maar met moslims hoort om te gaan, worden welzijnswerkers die geen moslims zijn afgewezen. Jongeren willen wel met Mohammed maar niet met Wim op stap. Vrouwelijke medewerkers hebben het helemaal lastig, zij horen niet te werken en thuis te blijven, het uitoefenen van hun taak wordt hierdoor sterk bemoeilijkt. Wie het beleid vertegenwoordigt is de vijand, en wordt door leiding van dit soort verenigingen ook als dusdanig afgeschilderd. Iedere poging tot samenwerking of dialoog strandt op een militante houding en agressieve benadering op voorstellen vanuit beleid tot samenwerking.
Terwijl intern dialoog binnen wijken wordt geblokkeerd, lobbyen woordvoerders van deze stromingen bij het beleid op hoog niveau, en infiltreren zij in de welzijnssector, de dienstverlening en de politiek. Daarvoor laten zij geen gelegenheid voorbij gaan. Veldwerkers die wijzen op hun dubbele agenda’s en op de gestructureerde aanpak worden geïsoleerd. De woordvoerders van deze verenigingen zelf schilderen hen bij hun achterban af als de vijand. Zo monopoliseren zij het debat. Zij bepalen wie je wel of niet kunt bereiken en waarover wel of niet dialoog mogelijk is.
Maar vooral door de stedelijke overheid zelf worden veldwerkers die in praktijk voor dit soort verenigingen komen te staan, volslagen in de steek gelaten. Omdat wie dit soort ontwikkelingen vaststelt en meldt, een probleem aanraakt wat volgens “politiek correct denken” niet bestaat. Toen ik in mijn officiële rapporten begon te wijzen op de gevaarlijke nieuwe trend, leidde dit tot conflicten met mijn oversten en werd ik tenslotte ontslagen.
(LEES VERDER)
|
O ja, en die andere crimineel uit Boom (boeboe rimram) komt waarschijnlijk niet voor de rechter, of ze moeten hem een assisenproces aandoen! maar owee als een garagepoortproducent nog maar zegt dat hij geen marokkanen in dienst wil hebben in de buitendienst.