142 - Nogmaals: werkelijkheid en schijn.
In de zintuiglijke waarneming zien we hoe de dingen op afstand steeds kleiner worden.
Nu is dat natuurlijk niet werkelijk zo, want anders zou er een tegenstrijdigheid ontstaan tussen hoe de wereld werkelijk is en hoe we die wereld zien.
Maar wel kunnen we de wereld van de schijn van het zien als een aparte eigen werkelijkheid aanvaarden, want ten eerste bestaat die schijnwereld van het zien en ten tweede is het eigenlijk een hogere werkelijkheid, want het is een bewuste werkelijkheid, waarin wij constant leven.
De tegenstrijdigheid.
Als we het zo formuleren ontstaan er geen tegenstrijdigheden, anders dan bij Einstein die "vergeet" te zeggen dat er door zijn visie even zovele heelallen ontstaan als waarnemers, waardoor er tegenstrijdigheden ontstaan, die niet doordacht zijn, waardoor er nog steeds een eindeloze discussie is over met name de tweelingparadox, die niet werkelijk opgelost wordt omdat het verschil tussen het subjectieve heelal der waarnemers en het objectieve heelal als totaal systeem niet wordt erkend en men tussen het ene en het andere blijft inhangen en niet verder opschiet.
Het ene objectieve heelal en de vele subjectieve heelallen.
Kortom: we hebben een objectief heelal der materie en we hebben ook nog eindeloos veel heelallen der subjectieve waarneming, waarin de eindeloos vele betrekkingen der mensen en der dingen tot bewustzijn komen.
Deze laatste is veel en veel gecompliceerder dan de eerste.
En het zou zelfs mogelijk zijn dat die eerste (dus het objectieve heelal der materie) eigenlijk niet echt bestaat en een bijzondere functie is van de tweede.
Dus zo dat het "materiële" objectieve heelal zo gedacht wordt op basis van vele zintuiglijke waarnemingen, maar als zijnde gedacht zuiver ideëel is, eigenlijk abstract is en de zintuiglijke waarneming als bewustzijn concreet is en de basis daarvan.
En dit met name omdat het heelal van Einstein, dus zijn theorie, veel kenmerken vertoont der zintuiglijke waarneming, dus niet objectief, maar subjectief te zijn.
Wisselwerking tussen hemel, zintuigen en heelal.
Nog dieper gedacht ben ik zelf van mening dat de zintuiglijke waarneming op haar beurt een functie is van de innerlijke hemelwereld en dat deze laatste als een hogere dimensie de eerste twee omvat.
En wel zo dat er sprake is van een constante wisselwerking tussen materiële wereld, zintuiglijke wereld en innerlijk hemelwereld.
Dus van materie naar zintuigen naar innerlijkheid en weer terug: hemel, zintuigen en materie.
Waarbij de zintuiglijkheid als betrekking tussen beiden in zit: hemel en heelal.
|